Het laatste verslag van onze reis schrijf ik vanuit de Thalys. Het is relaxed in de trein, rustig en de stoelen zitten heerlijk. Het landschap raast voorbij, terwijl ik terugblik op gisteren.
De dag begon met een aaitje van Julian
"Mama, wakker worden, ik wil graag gaan, anders is de dag al bijna voorbij"
Hij heeft helemaal gelijk, het is al zeker 8 uur, dus tijd om op te staan. Vandaag willen we het wel rustiger aan doen, zodat we vanavond ook nog alles in het donker kunnen zien.
Dag twee van onze trip begon bij een heerlijk ontbijt buffet in ons hotel, of tenminste dat hadden we verwacht. De keuze was een croissant of een stuk stokbrood met jam, jam of jam. Maar eerlijk is eerlijk, de croissants waren zo lekker dat verder niets meer toegevoegde waarde hoefde te bieden.
Met onze buikjes gevuld gingen we op pad. Met de metro naar de Champs-Élysées
Op naar Parijs...omdat ik met Lucas een paar jaar geleden een midweek naar Kopenhagen geweest ben, was het nu tijd om alleen met Julian op pad te gaan. Nu mag hij legaal nog een paar dagen van school wegblijven... En zo zaten we vorige week te browsen toen Julian riep:" daar wil ik naartoe! Naar die Tokyotoren!" bij het zien van een foto van de Eifeltoren. En zo was de keuze snel gemaakt. Meneer wilde graag met de trein gaan, en het werd een hele snelle trein, de thalys.
"Wat zou jij wensen, als je één wens mocht doen?"
Lucas en Julian zijn samen aan het spelen met het liefste buurmeisje dat je kunt wensen, Sinthe. Alle drie komen ze aan de beurt en antwoorden:
Alles kost tijd, en er zitten ook bij mij maar 24 uur in één dag en 7 dagen in een week. Maar ik wil zo ontzettend graag in contact blijven met iedereen die belangrijk voor me is. En daarom houd ik mij niet alleen bezig met filosofisch nadenken over allerlei levenskwesties, maar ben ik in gedachten ook heel vaak bij een ieder die me lief is....Het is alleen soms even teveel, en keuzes maken is een van mijn vele zwakheden…
"Waarom kun je ons niet komen ophalen bij Kinder vakantie werk mama?" vraagt Lucas
"Omdat ik weer naar het ziekenhuis ga"
"Wordt je weer geopereerd dan?" vraagt hij bezorgd
Eindelijk vakantie…geen overbodige luxe na de ellendige periode die de afgelopen tijd mijn dagen monsterlijk donker en zwaar maakte. Op naar rust, zonneschijn en een nieuw avontuur. En dat bleek het dan ook al snel te worden…
De schroeven voor de nog steeds 'under construction' zijnde boomhut (ow sorry...paalhut), zijn weer eens op. Dus ga ik met Lucas op naar de bouwmarkt voor het zoveelste doosje. Ik kan het niet laten om even langs de blokhutten te lopen om nog wat constructie-id-tjes op te doen, als Lucas zegt:
" Maar mama...ik begrijp er niets van...waarom heet dit eigenlijk een DOE-HET-ZELF winkel??? Deze blokhutten zijn al helemaal kant en klaar...! Dat noem ik geen doe-het-zelf hè...."
