Het is 24 december 2002 vroeg in de ochtend als ik naar twee blauwe streepjes zit te staren. Het is ongelofelijk, ik ben zwanger! Ik kan mijn geluk niet op, en pappa uiteraard ook niet. We hebben hier samen zo op gehoopt en nu is het ineens werkelijkheid...over 9 maanden ligt er een baby in onze armen! We fantaseren er op los, hoe je eruit zult zien, op wie je gaat lijken, welke kleur haar en ogen je zult hebben, hoe we je gaan noemen, hoe we met je naar de speeltuin zullen gaan en hoe we je lief gaan hebben en altijd zullen beschermen...
Nog even alles controleren, hebben we echt alles? Niets vergeten?
Op naar de school om Lucas en Julian af te halen. Dan kunnen we gelijk door.
We vliegen om 19:15 uur, dus als we direct na school vertrekken, moeten we het kunnen halen om op tijd in Brussel te zijn.
Ik lees de advertentie van Tim Ribberink...
"Lieve pap en mam, Ik ben mijn hele leven bespot, getreiterd, gepest en buitengesloten. Jullie zijn fantastisch. Ik hoop dat jullie niet boos zijn. Tot weerziens, Tim."
Daar gaan we dan...op weg naar het mystieke Texel, een hele reis voor de boeg.
Dekens, rugzakken, tent, tafeltje, stoeltjes, bbq, luchtbed, pomp, voetbal, kussens, etc. geven we op efficiënte wijze allemaal een plekje in de auto.
Ook de kids niet vergeten natuurlijk!
Omdat ik de geweldige uitspraken van Julian wil vastleggen, heb ik er een aantal verzameld om nooit meer te vergeten...
"Mama, ik ken het tafeltje van oneindig:
0 x oneindig = 0
1 x oneindig = oneindig
2 x oneindig = oneindig etc..."
“Fiets maar alsvast Lucas, wij komen er zo aan” en zoals wel vaker fiets hij alvast richting het voetbalveld.
Stoer in tenue, helemaal klaar voor zijn training. Scheenbeschermers, kniesokken, t-shirt en korte broek.
Het laatste verslag van onze reis schrijf ik vanuit de Thalys. Het is relaxed in de trein, rustig en de stoelen zitten heerlijk. Het landschap raast voorbij, terwijl ik terugblik op gisteren.
De dag begon met een aaitje van Julian
"Mama, wakker worden, ik wil graag gaan, anders is de dag al bijna voorbij"
Hij heeft helemaal gelijk, het is al zeker 8 uur, dus tijd om op te staan. Vandaag willen we het wel rustiger aan doen, zodat we vanavond ook nog alles in het donker kunnen zien.
Dag twee van onze trip begon bij een heerlijk ontbijt buffet in ons hotel, of tenminste dat hadden we verwacht. De keuze was een croissant of een stuk stokbrood met jam, jam of jam. Maar eerlijk is eerlijk, de croissants waren zo lekker dat verder niets meer toegevoegde waarde hoefde te bieden.
Met onze buikjes gevuld gingen we op pad. Met de metro naar de Champs-Élysées
Op naar Parijs...omdat ik met Lucas een paar jaar geleden een midweek naar Kopenhagen geweest ben, was het nu tijd om alleen met Julian op pad te gaan. Nu mag hij legaal nog een paar dagen van school wegblijven... En zo zaten we vorige week te browsen toen Julian riep:" daar wil ik naartoe! Naar die Tokyotoren!" bij het zien van een foto van de Eifeltoren. En zo was de keuze snel gemaakt. Meneer wilde graag met de trein gaan, en het werd een hele snelle trein, de thalys.
