Zoals mezelf beloofd, wil ik dit jaar de uitdaging met mezelf aangaan door buiten mijn comfortzone te stappen en dus dingen te doen die niet direct in mijn straatje passen. Omarmen waar je tegenop ziet of beleven wat juist verder van je af staat maakt dat je stukjes in jezelf kunt ontdekken die anders wellicht verscholen blijven. 

Lees verder

Het is al donker als ik richting Einighausen rijd… Ik weet niet precies waar ik moet zijn, maar gelukkig weet de navigatie dat wel. Het miezert treurige druppeltjes op de voorruit, ontelbaar veel kleine miniwaterwereldjes, want zo stel ik me ze soms voor als ik merk dat de regen me irriteert. Ik probeer het mooie, leuke of fantasierijke te zien in dat wat er nu eenmaal is. Met een lichte kriebel in mijn buik ga ik op zoek naar een parkeerplaats.

Lees verder

Wat een nacht… Kan ik slapen in een Tiny house aanraden? Absoluut! Het huisje is perfect, van alle gemakken voorzien. Het bed wellicht een beetje krap maar verder niets mis mee. Maar de locatie bepaald wel hoe je er slaapt… dat blijkt vannacht wel…

Lees verder

Zo begon ik als kind mijn avond gebed. Ik had een heel ritueel om voor het slapen gaan de dag af te sluiten, door me met al mijn wensen tot God te wenden. 

Lees verder

Het is vakantie...en dus zijn we met de familie naar de camping gegaan...op zoek naar rust van de dagelijkse hectiek genaamd leven...Even geen verplichtingen, geen wekkers, geen of weinig taken, geen taxiritjes naar de judo, geen (of ja beperkt) werkgedoe, geen stofzuiger, geen miauwende poezen in de ochtend, geen bluppende vissen...gewoon even lekker helemaal niets....ZEN...rust...of ja...dat dacht ik...

Lees verder

Eten...Een heerlijke levensreddende bezigheid...Je kunt mij wel porren voor een culinair hoogstandje, of gewoon een blokje chocolade (of een hele reep)...ja eten...ik ben eraan verslaafd, heb er eigenlijk een verhouding mee...een haat-liefdes verhouding wel te verstaan...

Lees verder

Geluk koop je niet in de winkel
Het ligt niet op de straat
Het geeft niet eens gerinkel
En bestaat niet uit karaat

Lees verder

De laatste dagen, komt Lora regelmatig spontaan op me af en zegt: “I’m gonna boop you on the nose..” waarna ze vervolgens met haar kleine vingertje op mijn neus duwt en dan lachend zegt: “BOOP”

Ik begreep er niets van, hoe schattig...maar waar komt deze actie vandaan? En waarom praat ze ineens Engels?

Lees verder

‘Wie nu nog geen veertig is, zal mogelijk nooit sterven.’ Die bijzondere voorspelling doet de Engelse futuroloog Ian Pearson, aldus de Telegraaf op 20 februari 2018. Nou nou, bof ik effe, dacht ik bij mezelf...ik ben namelijk nog net geen veertig...

Lees verder

Ik hoor het je nog zeggen, 9 jaar oud: “ Sorry hè mam en pap, alvast voor het feit dat ik later puber ga worden”
We hebben er vaak om gelachen, met enige voorzichtigheid omdat we ook wisten dat het er misschien ooit van zou komen...Bij deze mijn excuus brief aan jou, onze lieve puber:

Lees verder

Wat een voorrecht om moeder te mogen zijn van 3 kinderen die, weliswaar niet zo snel als gemiddeld, maar toch gestaag groeien naar volwassenheid. Denk je net de kast vol te hebben liggen met kleren die perfect passen, komt er toch weer zo'n moment dat je ziet dat eigenlijk geen enkele broek nog goed past, of zonder scheuren is. Dus is het tijd voor mijn grootste hobby ;(...kleren shoppen...

Lees verder

We worden geboren in de wetenschap dat we slechts tijdelijk op aarde mogen zijn, krijgen een lichaam in bruikleen om zoveel mogelijk te genieten, maar er is zoveel meer dan we ooit zouden kunnen zien en zoveel meer te beleven dan we ooit zouden kunnen meemaken in die fractie op aarde, genaamd 'leven'....

Lees verder

Wat geef je elkaar als je al meer dan 23 jaar samen bent? Als je alle originele kado's, verrassings-uitjes, kaarten en gedichten, dineetjes en één keer zelfs een positieve zwangerschapstest gegeven hebt? Als je zoveel samen meegemaakt hebt dat je er een serie boeken over zou kunnen schrijven?

Dan is het tijd voor een blog over jou, voor jou, de man van mijn leven!

Lees verder

Het is zaterdagmiddag en zoals gebruikelijk is iedereen iets anders aan het doen.

We zijn verdeeld door het huis, Julian zit te lezen, Lucas zit aan tafel met zijn huiswerk, Tally is in de keuken aan het opruimen en ik sta in de woonkamer de ramen te wassen...terwijl Lora overal en nergens is. Ze loopt van haar tekentafel naar haar keukentje, speelt een paar minuten en gaat dan weer iets anders doen. Ze trekt de schoenen aan van Lucas en loopt er een rondje op voordat ze ze nochalant in een hoekje neerzet om vervolgens weer een puzzeltje te maken...

Lees verder

Na maanden niets geschreven te hebben wordt het de hoogste tijd om dat wel weer eens te doen. Het is niet alsof er niets te melden viel, in tegendeel….het zijn juist zeer intense en bijzondere maanden geweest, en het aftellen is nu serieus geworden…..nog 3 dagen…… dus deze is voor jou!

Lees verder

Daar gaan we dan...op weg naar het mystieke Texel, een hele reis voor de boeg.
Dekens, rugzakken, tent, tafeltje, stoeltjes, bbq, luchtbed, pomp, voetbal, kussens, etc. geven we op efficiënte wijze allemaal een plekje in de auto.
Ook de kids niet vergeten natuurlijk!

Lees verder

"Wat zou jij wensen, als je één wens mocht doen?"
Lucas en Julian zijn samen aan het spelen met het liefste buurmeisje dat je kunt wensen, Sinthe. Alle drie komen ze aan de beurt en antwoorden:

Lees verder

Alles kost tijd, en er zitten ook bij mij maar 24 uur in één dag en 7 dagen in een week. Maar ik wil zo ontzettend graag in contact blijven met iedereen die belangrijk voor me is. En daarom houd ik mij niet alleen bezig met filosofisch nadenken over allerlei levenskwesties, maar ben ik in gedachten ook heel vaak bij een ieder die me lief is....Het is alleen soms even teveel, en keuzes maken is een van mijn vele zwakheden…

Lees verder

"Waarom kun je ons niet komen ophalen bij Kinder vakantie werk mama?" vraagt Lucas
"Omdat ik weer naar het ziekenhuis ga"
"Wordt je weer geopereerd dan?" vraagt hij bezorgd

Lees verder

"Mama..." roept Julian met een lichte emotie in zijn stem...."Mijn witte beer is ziek...er zit een gat in zijn been, hij stinkt en heeft geen ogen meer...Kun jij hem weer beter maken?"

Lees verder

Wie herkent het....je ligt warm onder de dekens, in huis is het stil.
De wereld lijkt te slapen, maar mij lukt het niet...
En zo vreemd...hoe harder ik probeer te slapen hoe moeilijker het lukt.

Lees verder

Lucas blijft me telkens weer verbazen met zijn bijzondere vragen...hij was immers nog maar net 3 jaar toen hij vroeg "Mama...waarom ben ik eigenlijk op aarde?". Hoewel ik deze vraag toen al erg moeilijk te beantwoorden vond, blijft hij me verrassen met nieuwe filosofische kwesties...zo herkenbaar, en heerlijk om met hem in gesprek te zijn hierover.
Zo vroeg hij onlangs: "Mama...? Wat is oneindig..."

Lees verder

Ik herinner me als de dag van gisteren dat ik als meisje van een jaar of 7 thuis met de rest van de familie aan de tafel zat. Er kwam een vervelend nieuwsbericht ter sprake. Er bleek een jonge man overleden te zijn doordat er een betonblok op hem was gevallen. Ik was helemaal onder de indruk van het verhaal, probeerde me voor te stellen hoe zoiets kon gebeuren, en maakte dan ook een voor mij heel logische opmerking: “ Als die man geweten had dat het eraan kwam, was hij vast wel weggerend!”

Lees verder

Ow ow ow....terwijl de lieve kinderen 's ochtend als beloning een paar chocolade muntjes als verrassing in hun schoen vinden, ben ik op een heel andere spectaculaire wijze verrast deze ochtend....

Lees verder

Iedere avond rond 19:00 is het weer bedtijd voor de jongens, en eigenlijk is het wel leuk om hun ritueel eens op papier te zetten. Voor mij is het een bekend en vanzelfsprekend tafereel geworden, maar zo nu en dan realiseer ik me weer dat ze snel groot worden en voor ik er zelf erg in heb kan ik me niet eens meer herinneren hoe het ging. Dus tijd om de zaken zwart op wit te zetten....

Lees verder

Het is zondag...de week is weer voorbij, of begint net, het ligt er maar net aan hoe je het wil bekijken....Wat mij betreft is de zondag de eerste dag van de nieuwe week, want op die manier eindig ik iedere week met een vrije dag en start ook weer met een vrije dag, ideaal toch?

Lees verder

Wat is het toch een fascinerend fenomeen, dromen...iedereen heeft ze, droomt ze, bedenkt ze...soms bewust aangestuurd, of ontstaan in een diepe slaap. Ik ben altijd al bewust bezig geweest met mijn dromen, heb een kladblok en een dikke dromenencyclopedie op mijn nachtkastje liggen. Meer dan eens kan ik er echter niet uit wijs komen waar de droom vandaan komt. Heb ik dit willen dromen of wordt de droom opgedrongen, is het een voorspelling of juist een herinnering.....

Lees verder

Misschien ken je ze wel...van die kleine, groen of bruine, langsprietige, je hoort ze wel maar je ziet ze niet, vooral na zonsondergang luidruchtige insecten, genaamd sprinkhanen of krekels….door Julian in een verzamelterm omgedoopt tot STREKELS……

Lees verder

Het alarm gaat.....meestal op de eerste maandag van de maand rond 12 uur...maar nee, stel nu dat het alarm ECHT gaat? Wat dan...wat als je weet dat de wereld vergaat binnen een half uur....(want zo lang duurt het volgens Marc voordat de bom vanuit Rusland hier is)? Dat is nog eens een gezellig gespreksonderwerp voor een verjaardagsfeestje toch?

Lees verder

We zitten met z'n vieren in de auto, Tally aan het stuur, kids achterin...als Julian ineens zegt: " Mamma...waarom loopt er eigenlijk een spin over jouw trui?"....iedereen die mij een beetje kent, kan zich voorstellen dat ik hoopte op een hele goede grap...spinnen zijn zo'n beetje het enige waar ik ECHT bang voor ben, maar NEEEE....er liep echt een spin over mijn trui richting mijn schouder, een spin die naar mijn mening niet meer onder de categorie insecten valt, maar eerder als roofdier betiteld zou moeten worden....

Lees verder