Lieve God....

Leestijd 8 minuten

Lieve God, Maria, Jezus of wie er ook maar tijd heeft....wilt u alstublieft zorgen dat iedereen gezond blijft, dat er geen ongelukken gebeuren en dat morgen een mooie dag mag zijn. Wilt u ook goed zorgen voor iedereen die al bij u woont en doe ze de groeten van me. Ow en sorry dat ik u gisteren vergeten was, ik was te moe. Dank u wel voor alles en tot morgen....

Mijn eenzijdig betoogje werd standaard gestart met een wees gegroet Maria, aangezien ik wel zo geëmancipeerd wilde zijn dat ik met de dame begon, en sloot ik af met de engelen wens...’s avonds als ik slapen ga, volgen 14 engelen me na, 2 aan mijn hoofdeind, 2 aan mijn voeteind, 2 aan mijn linkerzij, 2 aan mijn rechterzij, 2 die me dekken, 2 die me wekken en 2 die me wijzen naar ‘s hemels paradijzen...

Ik had als kind geen idee wat ik me bij die hemelse paradijzen moest voorstellen, maar het klonk heel spannend, dus bleef ik braaf mijn rijmpje, (met gevouwen handjes) zachtjes mompelend in bed, opzeggen...

Mijn gebeden leken immers te werken, want er kwamen wel eens dingen uit die ik heel specifiek gevraagd had. Sterker nog, toen mijn (toen nog) kleine neefje Igor plotseling verlamd was geraakt, ben ik niet alleen iedere avond gaan bidden voor genezing, ik ging ook nog eens iedere zondag met mijn vader en oma naar een andere kerk om nog eens extra te bidden en een kaars aan te steken....en het werkte! Zo plotseling als hij niet meer kon lopen, kon hij opeens zijn tenen weer bewegen en startte een ongelooflijk herstel dat niemand verwacht had. Ik wist het zeker, die God, Jezus, Maria of wie er ook maar luisterde naar mijn wensen bestond echt! Wauw..

Tot ondertussen, mijn tante Hetty ziek werd...en ik ook voor haar begon te bidden...Iedere avond weer vroeg ik om genezing...ze was nog zo jong, en het was toch niet eerlijk dat zij zou overlijden op 44 jarige leeftijd? Hoe kon dat nou toch...ik vroeg toch of het over mocht gaan...maar het ging niet over, het werd steeds erger. Dus ik begon tegenprestaties af te spreken...ik zal beloven nooit meer te schelden als zij beter wordt, ik beloof nooit onaardig te zijn tegen anderen...zeg het maar...maar het bleef stil...God zei niets terug...Maria en Jezus ook niet...en tante Hetty werd niet meer beter, en overleed op 44 jarige leeftijd...

Ik snapte er niets meer van...hoe zat het nou met die God, wat een willekeur, wat had ik fout gedaan in mijn gebeden...of was ik niet lief genoeg, was dat het soms? Dus ik bleef in eerste instantie braaf bidden en iedere avond danken voor alle mooie dingen in mijn leven, en vragen om hulp waar ik dat nodig had...Ik vroeg goed te zijn voor alle overledenen inclusief Hetty, en bleef eindigen met mijn engeltjes...

Maar na Hetty volgde Boet...Boet Cremers, een jongen die ik niet eens kende, maar die bij mij op school zat. Zo van het een op het andere moment doodgereden aan de rand van ons dorp...en dat terwijl hij net in de brugklas zat...en na Boet volgde tante Hermine...ik vond het niet meer eerlijk...die God van mij was aan het verzaken...en dus volgde ik zijn voorbeeld en besloot uit protest ook maar niet meer te bidden...het hielp toch niets...

En zo is mijn geloof in een God langzaam maar zeker weggevloeid. En moest ik op zoek naar een ander geloof, een andere reden om op aarde te zijn en om voor te leven. Een ander doel...Een zoektocht die heel veel heeft opgeleverd en waarin ik me verdiept heb in meerdere godsdiensten...Maar daar vond ik het antwoord niet...steeds vaker merkte ik dat het in mijn leven niet zo zeer ging om de kerk waar ik al dan niet bij hoor, maar meer om mijn eigen levenshouding en de liefde naar de medemens. Het klaar staan voor een ander, zonder er iets voor terug te verwachten, barmhartigheid...

Wie goed doet, goed ontmoet werd mijn motto....KARMA werd mijn nieuwe overtuiging...Hoewel ook binnen die overtuiging, onwenselijke gebeurtenissen blijven voorvallen, raakt het voor mij de waarheid van mijn bestaan. 

En zo nu en dan, ga ik toch voor de zekerheid nog maar eens in gesprek met God...Maria, Allah of wie er maar wil luisteren...soms gewoon om mijn eigen gedachten samen te vatten, de hoofd-van de bijzaken in het leven te kunnen scheiden, en gewoon...omdat het kletsen met een al dan niet aanwezige God voor je karma nooit kwaad kan....