Op stap met mijn meisjes, dat wil zeggen dochter Lora en Mango, de hond. Reizen met Lora alleen ben ik wel gewend, maar dit is de eerste keer dat ook Mango mee gaat, en dus ben ik vooral bezig met wat spullen inpakken die voor haar nodig zijn. Lora is al een grote dame en heeft haar eigen koffer goed ingepakt…

Lees verder

Zoals mezelf beloofd, wil ik dit jaar de uitdaging met mezelf aangaan door buiten mijn comfortzone te stappen en dus dingen te doen die niet direct in mijn straatje passen. Omarmen waar je tegenop ziet of beleven wat juist verder van je af staat maakt dat je stukjes in jezelf kunt ontdekken die anders wellicht verscholen blijven. 

Lees verder

‘Kleine leeve Juliannepan, kleine man, leeve man, kleine Juliannepan’ we zongen het regelmatig voor je toen je nog zo heel klein was, gewoon spontaan als je me weer eens met je schattige blauwe ogen en je open blik aankeek.

Lees verder

Het is al donker als ik richting Einighausen rijd… Ik weet niet precies waar ik moet zijn, maar gelukkig weet de navigatie dat wel. Het miezert treurige druppeltjes op de voorruit, ontelbaar veel kleine miniwaterwereldjes, want zo stel ik me ze soms voor als ik merk dat de regen me irriteert. Ik probeer het mooie, leuke of fantasierijke te zien in dat wat er nu eenmaal is. Met een lichte kriebel in mijn buik ga ik op zoek naar een parkeerplaats.

Lees verder

“Mam, schrijf je ook weer een blog over onze vakantie?” vraagt Lucas
“Dat was ik deze keer niet van plan, heb me daar niet op ingesteld” antwoord ik vragend, “hoezo?”
“Gewoon, ik wil die dan lezen, is leuk! Je hebt genoeg te bloggen”

Lees verder

Na Wenen en Lille staat vandaag weer een nieuw reisje met mijn mini meisje op de planning. Hoewel dat mini inmiddels niet meer helemaal klopt natuurlijk…

Lees verder

Het is 2014 als we samen met onze Julian besluiten dat hij naar een andere school zal gaan. Hij komt heel enthousiast thuis na zijn eerste kennismaking. Hij vond het super leuk in de nieuwe klas, waar hij jou ook voor het eerst ontmoet. “Er zit nog een Julian in mijn klas!” vertelde hij enthousiast. Dat schiep natuurlijk gelijk een band.

Lees verder

10 juli 2014; Een zonovergoten dag waardoor ik op tijd wakker ben…vandaag is de dag! Vandaag gaan we jou voor het eerst ontmoeten! Mag ik je in mijn armen sluiten! Ik draag je al 9 maanden heel dichtbij, voel iedere beweging die je maakt, maar ben zo ontzettend nieuwsgierig naar het persoontje dat je zult zijn.

Lees verder

Zo begon ik als kind mijn avond gebed. Ik had een heel ritueel om voor het slapen gaan de dag af te sluiten, door me met al mijn wensen tot God te wenden. 

Lees verder

‘De dag van je loopbaan’, een dag om eens een kijkje in de keuken te nemen bij een andere organisatie, wie wil dat nou niet?

Ik mocht kiezen uit een hele lijst aan bedrijven die mee doen, maar het was voor mij direct duidelijk dat ik graag in de financiële profit organisatie mee wilde kijken. En zo kwam ik uit bij de functie van manager bankzaken bij de Rabobank.

Lees verder

Er zijn er van die nummers die je bij de eerste noot al raken, soms vanwege de melodie, maar in dit geval met name vanwege de tekst...
Bij het horen van dit nummer denk ik aan jou Lucas...mijn eerst geborene en zeer waarschijnlijk ook de eerste die het nest zal verlaten (OOOIT!)...

Lees verder

Het is vakantie...en dus zijn we met de familie naar de camping gegaan...op zoek naar rust van de dagelijkse hectiek genaamd leven...Even geen verplichtingen, geen wekkers, geen of weinig taken, geen taxiritjes naar de judo, geen (of ja beperkt) werkgedoe, geen stofzuiger, geen miauwende poezen in de ochtend, geen bluppende vissen...gewoon even lekker helemaal niets....ZEN...rust...of ja...dat dacht ik...

Lees verder

Aan het leven met een puber heb ik al eens een hele blog gewijd, maar bij deze wil ik toch ook de andere kant van het ‘puberschap’ belichten. Het is namelijk ook heel erg leuk om te zien en te horen hoe een puber zich ontwikkelt.

Lees verder

‘Wie nu nog geen veertig is, zal mogelijk nooit sterven.’ Die bijzondere voorspelling doet de Engelse futuroloog Ian Pearson, aldus de Telegraaf op 20 februari 2018. Nou nou, bof ik effe, dacht ik bij mezelf...ik ben namelijk nog net geen veertig...

Lees verder

Het begon al zo bijzonder
Jij bent ons tweede wonder
Na een poosje duwen en wroeten
Mochten we jou eindelijk ontmoeten
Bijna 5 kilo baby geluk in mijn armen
Kwam jij mijn hart verwarmen

Lees verder

Zoals gebruikelijk in de ochtend, wilde ik ook deze dag onze twee lieve konijntjes, Tony en Brownie voorzien van een heerlijke wortel als ontbijt. Normaal laten we dat ook wel eens door Lora doen, of door één van de jongens, maar vandaag is het erg koud en zit Lora nog pyjama en zijn de mannen allemaal al op weg. Ik loop dus even naar buiten richting de ren, waar ik gewend ben enthousiast begroet te worden door de twee kleine bruine bolletjes konijn.

Lees verder

Het is weer donderdag! En eindelijk heb ik eens niets afgesproken, hoef ik niet te werken, en hebben we geen bezoek aan de tandarts, dokter of ziekenhuis op de planning...En dus is het officieel: ‘Mama-Lora-dagje’ zoals we het in huis noemen. En Lora weet inmiddels wat dat betekent: We gaan er samen een leuke dag van maken door op stap te gaan...

Lees verder

Ik hoor het je nog zeggen, 9 jaar oud: “ Sorry hè mam en pap, alvast voor het feit dat ik later puber ga worden”
We hebben er vaak om gelachen, met enige voorzichtigheid omdat we ook wisten dat het er misschien ooit van zou komen...Bij deze mijn excuus brief aan jou, onze lieve puber:

Lees verder

We worden geboren in de wetenschap dat we slechts tijdelijk op aarde mogen zijn, krijgen een lichaam in bruikleen om zoveel mogelijk te genieten, maar er is zoveel meer dan we ooit zouden kunnen zien en zoveel meer te beleven dan we ooit zouden kunnen meemaken in die fractie op aarde, genaamd 'leven'....

Lees verder

Wat geef je elkaar als je al meer dan 23 jaar samen bent? Als je alle originele kado's, verrassings-uitjes, kaarten en gedichten, dineetjes en één keer zelfs een positieve zwangerschapstest gegeven hebt? Als je zoveel samen meegemaakt hebt dat je er een serie boeken over zou kunnen schrijven?

Dan is het tijd voor een blog over jou, voor jou, de man van mijn leven!

Lees verder

Het is zaterdagmiddag en zoals gebruikelijk is iedereen iets anders aan het doen.

We zijn verdeeld door het huis, Julian zit te lezen, Lucas zit aan tafel met zijn huiswerk, Tally is in de keuken aan het opruimen en ik sta in de woonkamer de ramen te wassen...terwijl Lora overal en nergens is. Ze loopt van haar tekentafel naar haar keukentje, speelt een paar minuten en gaat dan weer iets anders doen. Ze trekt de schoenen aan van Lucas en loopt er een rondje op voordat ze ze nochalant in een hoekje neerzet om vervolgens weer een puzzeltje te maken...

Lees verder

Tijdens een heerlijk verfrissende wandeling richting de Windraak met Lucas geniet ik van de rust en het uitzicht.
We lopen langs de rand van Munstergeleen en kijken uit over het veld en in de verte de eerste rij huizen verscholen achter de vele leeggewaaide bomen en struiken... 
Maar we bewonderen ook de natuur dichtbij en zien verschrompelde bladeren, takjes, grote stenen, kleine stenen en hier en daar een verdwaald bloemachtig dingetje verscholen tussen de hoge grassprietjes...als onze aandacht ineens getrokken wordt door een vreemd organisme...

Is het een dier? Of kadaver? Een dooie rat, muis of hamster?  
We zetten een stap dichterbij en bewonderen een uitzonderlijk natuurverschijnsel: een behaarde hondendrol...of tenminste we nemen aan dat ie van een hond is...we bekijken het fenomeen beter en zien een bruin goedje waar witte lange haren uit lijken te groeien....ik vraag me gelijk af of we nu zitten te kijken naar schimmeldraden of dat de hond in kwestie zichzelf gewassen heeft en de haren die hij hierbij heeft opgegeten, mee heeft uitgepoept...gevoed door het hoopje mest lijken de haren in ieder geval voldoende voeding te krijgen om door te groeien...nadat we dit miniatuur natuurwonder nog even aanschouwd hebben nemen we weer een diepe zucht frisse lucht en wandelen vrolijk verder... 

Na maanden niets geschreven te hebben wordt het de hoogste tijd om dat wel weer eens te doen. Het is niet alsof er niets te melden viel, in tegendeel….het zijn juist zeer intense en bijzondere maanden geweest, en het aftellen is nu serieus geworden…..nog 3 dagen…… dus deze is voor jou!

Lees verder

Het is 24 december 2002 vroeg in de ochtend als ik naar twee blauwe streepjes zit te staren. Het is ongelofelijk, ik ben zwanger! Ik kan mijn geluk niet op, en pappa uiteraard ook niet. We hebben hier samen zo op gehoopt en nu is het ineens werkelijkheid...over 9 maanden ligt er een baby in onze armen! We fantaseren er op los, hoe je eruit zult zien, op wie je gaat lijken, welke kleur haar en ogen je zult hebben, hoe we je gaan noemen, hoe we met je naar de speeltuin zullen gaan en hoe we je lief gaan hebben en altijd zullen beschermen...

Lees verder

Ik lees de advertentie van Tim Ribberink...

"Lieve pap en mam, Ik ben mijn hele leven bespot, getreiterd, gepest en buitengesloten. Jullie zijn fantastisch. Ik hoop dat jullie niet boos zijn. Tot weerziens, Tim."

Lees verder

Daar gaan we dan...op weg naar het mystieke Texel, een hele reis voor de boeg.
Dekens, rugzakken, tent, tafeltje, stoeltjes, bbq, luchtbed, pomp, voetbal, kussens, etc. geven we op efficiënte wijze allemaal een plekje in de auto.
Ook de kids niet vergeten natuurlijk!

Lees verder

“Fiets maar alsvast Lucas, wij komen er zo aan” en zoals wel vaker fiets hij alvast richting het voetbalveld.
Stoer in tenue, helemaal klaar voor zijn training. Scheenbeschermers, kniesokken, t-shirt en korte broek.

Lees verder

Verliefdheid en verkering...ik had gedacht dat het nog jaren zou duren voordat we met dit soort zaken te maken zouden krijgen, maar de werkelijkheid heeft mijn fantasie alweer ingehaald....Lucas (7) heeft al een paar meisjes in zijn klas waar hij van heeft gezegd er verliefd op te zijn...

Lees verder

Maandag ochtend, een normale werkdag weer...het beloofd een mooie dag te worden volgens de voorspellingen....maar wat we van de dag maken, bepalen we nog altijd zelf. De omstandigheden om ons heen kunnen zo hun invloed uitoefenen op ons humeur, maar emoties zijn van jezelf, enkel en alleen van de persoon in kwestie.

Lees verder

We zitten aan de tafel, en Lucas heeft zijn dag niet helemaal. Hij is een paar keer ondeugend geweest en ook nu maakt Tally een opmerking over de gang als hij niet stopt met vervelend zijn.

Lees verder

Wie herkent het....je ligt warm onder de dekens, in huis is het stil.
De wereld lijkt te slapen, maar mij lukt het niet...
En zo vreemd...hoe harder ik probeer te slapen hoe moeilijker het lukt.

Lees verder

Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt…ik gebruik de quote zo vaak, dat het bijna tatoeage potentieel is geworden…maar waarheid als een koe.

Lees verder

Lucas blijft me telkens weer verbazen met zijn bijzondere vragen...hij was immers nog maar net 3 jaar toen hij vroeg "Mama...waarom ben ik eigenlijk op aarde?". Hoewel ik deze vraag toen al erg moeilijk te beantwoorden vond, blijft hij me verrassen met nieuwe filosofische kwesties...zo herkenbaar, en heerlijk om met hem in gesprek te zijn hierover.
Zo vroeg hij onlangs: "Mama...? Wat is oneindig..."

Lees verder

Ik herinner me als de dag van gisteren dat ik als meisje van een jaar of 7 thuis met de rest van de familie aan de tafel zat. Er kwam een vervelend nieuwsbericht ter sprake. Er bleek een jonge man overleden te zijn doordat er een betonblok op hem was gevallen. Ik was helemaal onder de indruk van het verhaal, probeerde me voor te stellen hoe zoiets kon gebeuren, en maakte dan ook een voor mij heel logische opmerking: “ Als die man geweten had dat het eraan kwam, was hij vast wel weggerend!”

Lees verder

Iedere avond rond 19:00 is het weer bedtijd voor de jongens, en eigenlijk is het wel leuk om hun ritueel eens op papier te zetten. Voor mij is het een bekend en vanzelfsprekend tafereel geworden, maar zo nu en dan realiseer ik me weer dat ze snel groot worden en voor ik er zelf erg in heb kan ik me niet eens meer herinneren hoe het ging. Dus tijd om de zaken zwart op wit te zetten....

Lees verder

Afgelopen zaterdag ben ik weer eens naar Maaike, mijn lieve nicht in Leiden gegaan. Het is altijd een geregel om samen af te spreken, maar gelukkig maken we er allebei zo nu en dan ruimte voor in onze agenda’s. En telkens weer is het heerlijk om samen bij te kletsen en op die manier avonturen, ideeën, gedachten, gevoelens, emoties, grappen, inzichten en wijsheden uit te wisselen.

Lees verder

Het is zondag...de week is weer voorbij, of begint net, het ligt er maar net aan hoe je het wil bekijken....Wat mij betreft is de zondag de eerste dag van de nieuwe week, want op die manier eindig ik iedere week met een vrije dag en start ook weer met een vrije dag, ideaal toch?

Lees verder

(voor Tally, Tim en Izo)

Afgelopen 3 dagen ben ik als festival maagd, 1 van de 62.487 bezoekers geweest op Pukkelpop, een groot muziek festival (vergelijkbaar met Lowlands) te Kiewit (België).  En omdat ik dit zo’n bijzondere ervaring vind, zal ik voor alle mede festival-maagden (en overig geïnteresseerden) mijn ervaring  zo objectief mogelijk proberen te omschrijven ….

Lees verder

"Het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen", zijn de befaamde woorden van mijn idool Toon Hermans. En dus, nog steeds zo enorm dankbaar voor ons wonder, hangen we dan ook weer rond 16 augustus de slingers op voor Lucas. Al voor de 7 de keer dit jaar. Alsof het allemaal gisteren was dat hij na een intens, heftige maar wonderbaarlijke zwangerschap werd geboren.

Lees verder

Vandaag een bezoek gebracht aan de Brand bierbrouwerij te Wijlre waarmee mijn visie op een simpele gele rakker, voorgoed veranderd is. Nu moet ik er eerlijkheidshalve gelijk bij vertellen, dat een pilsje, of andersoortig bier, tot voor kort, helemaal niet aan mij besteed was. Ik kwam niet verder dan een Shandy (bier met 7-up voor de jonkies onder ons), maar dat was ook alweer een jaar of 18 geleden….

Lees verder

Eindelijk,  ze zijn er weer, pap en mam veilig terug van een weekje Frankrijk. En hoe gezellig dat we als gezin weer aan de tafel zaten vanavond: Marc, Nathalie, ik, en onze uitbreiding niet te vergeten natuurlijk, Ylanda, Tally, Fares, Amber, Indy, Lucas en Julian….ze zijn inmiddels allemaal onderdeel van het meubilair geworden…alleen Ahmed ontbreekt, ons zwevende meubelstuk…maar ondanks het gemis van Ahmed is het een gezellige boel, en hebben we genoeg bij te kletsen.

Lees verder

Heerlijk, een paar dagen er tussenuit met Christel en Tamar....we wilden graag naar een stad die we nog niet kenden, en aangezien we alle 3 behoorlijk wat van de wereld gezien hebben, bleek het best een opgave een stad te vinden, die nog onbekend en nieuw voor ons was....Het is Luxemburg geworden....

Lees verder

17 juli 2010....leuk! Weer bijkletsen in Eindhoven met Hedwig en Lonneke. Het genieten begint al onderweg naar Eindhoven toe....want dat blijft toch ook een beetje mijn stad...het is eigenlijk wel heel erg typisch bedenk ik me onderweg: toen ik in Eindhoven woonde was ik toch altijd blij om weer "naar huis" te rijden, een bezoekje aan familie of vrienden in Limburg gaf altijd het gevoel van thuiskomen...

Lees verder