Vroeger voor later

Leestijd 16 minuten

Hmmm, nu Lucas geen kleine jongen of puberende puber meer is, maar aan de vroege ochtend van zijn volwassenheid is begonnen, zien we dat ook zijn interesses veranderen. Waar hij in zijn opgroeiende leven wel wist van het bestaan van de blog, toonde hij verder nooit interesse. Ik schreef en schrijf ook steeds alles vanuit de “voor-later-gedachte”. Maar later is blijkbaar ook soms al nu.
“Ik heb ze bijna allemaal gelezen” vertelde Lucas onlangs. Een beetje verrast was ik wel, maar tegelijk blij dat het doel dat ik ermee minstens voor ogen heb, wel lijkt te slagen. Een herinneringen site, voor als ons geheugen het even niet meer weet…

En zo vraagt hij nu om een blog over deze reis. Dus bij deze dan, op jouw verzoek Lucas: De eerste reis samen met Maud en ons gezin. Voor haar is kamperen bovendien de vuurdoop, dus extra spannend voor iedereen.

We hebben 9 dagen Duinrell geboekt en geloof me, dat was niet zomaar…voor iedereen met kinderen zal het herkenbaar zijn: op vakantie gaan is toch ook steeds zoeken naar de balans om je kinderen tevreden te houden. Er moet iets te doen zijn, maar er moet vooral ook wifi zijn! En met iets te doen, bedoel ik dan minstens een zwembad. Maar aangezien onze kinderen nogal in leeftijd verschillen, mag het zwembad ook wel wat uitdaging bieden, een glijbaan of waterversnelling liefst erbij. Maar je gaat ook niet de hele tijd zwemmen op vakantie, dus er zullen ook andere dingen te doen moeten zijn. Iets van een speeltuin, maar dan ook daar weer, iets wat ook geschikt is voor de grotere batteraven… En dan hebben we de afgelopen jaren wel geleerd, dat het ook belangrijk is om op trein-afstand te blijven van huis als alle kids mee gaan. Lucas heeft namelijk meer dan eens tijdens de vakantie aangegeven naar huis te willen, en deze keer wilde ik die optie zeker inzetten als het nodig zou zijn. En dan nog het weer: waar kunnen we er zeker van zijn dat het voldoende zal waaien, maar ook weer niet teveel, dat het waarschijnlijk zonnig, maar niet al te warm is, maar mocht het regenen dat het ook weer zo droog is. Nou al deze eisen op een rij zettend, kwam Duinrell als een ideale optie. Dan weet je nu ook waarom we hier naartoe zijn gegaan.

Met de vouwwagen dus, waar we al vele jaren dankbaar gebruik van maken. Overigens ook niet altijd tot een ieders tevredenheid, want dat tentje onderin, blijft toch een kwelling. Als oudste van de kids was Lucas steeds weer de sjaak, en moest hij in het onderste tent deel slapen, maar dit jaar heeft hij het slim bekeken.
“Ik slaap wel samen met Maud in een extra tent”.


De extra tent 

Lora neemt gelijk dapper gebruik van deze gelegenheid en vraagt of zij dan in de tent mag liggen waar Lucas normaal sliep (als hij al mee ging). Ze wilt namelijk niets liever dan op haar grote broers lijken en tegenwoordig ook op Maud. Ze zijn allemaal een voorbeeld voor haar. En als jongste van mijn gezin herken ik mezelf daar volledig in en mede daardoor brengt ook deze vakantie weer vele herinneringen aan mijn eigen kindertijd.

Duinrell is geen onbekend park, we zijn er vaker geweest, maar voor de kinderen is het nieuw. Maud kent het wel nog van ‘vroeger’ toen ze samen met Rik de kikker op de foto is geweest, ow en met meisje Djamila natuurlijk. Als Lora dat hoort, is ze in extase:
“Heb jij met meisje Djamila op de foto gestaan Maud?????” vraagt ze vol bewondering.
“Jazeker, wacht ik heb daar zelfs nog een foto van” antwoordt Maud.


De bewuste foto van jaren geleden...

Lora weet niet wat ze ziet als ze het bewijs onder ogen krijgt…en terwijl een groot deel van de bloglezers zal denken: ‘wie is nu weer meisje Djamila, (en wat is dat nou voor een naam: is er dan ook een jongen Djamila of een oude vrouw Djamila?)’ weten de kinderen al te goed wie deze youtube-ster is.

En natuurlijk ook nu weer met Rik de Kikker

Het is maar een klein voorbeeldje van de gespreksstof die me steeds weer bevestigd dat ik al lang niet meer bij die jeugdige generatie hoor, terwijl ik aan de andere kant me nog zo goed herinner hoe ik zelf hier als tiener van 13 jaar, rondliep op Duinrell. Samen met Annemieke op tiener tour, en daarvoor en ook nog daarna samen met mijn eigen ouders, Marc en Nathalie. En iedere keer was geen waterglijbaan me te heftig of achtbaan te gek…helaas ben ik daar nu iets beperkter in, dus vol bewondering bekijk ik mijn eigen dappere kinderen die uit diverse waterglijbanen naar beneden komen schieten.

Terwijl er allemaal herinneringen aan vroeger door mijn gedachten gaan: aan de Duinrell bezoekjes, aan Madurodam, Corpus, Scheveningen, Leiden, Delft, Den Haag…het zorgt voor een constante stroom aan gedachten en herinneringen waarbij ik me ook realiseer dat wij nu met onze kinderen diezelfde herinneringen aan het creëren zijn. Waar blijft de tijd…ik heb het al zo vaak beschreven, het is en blijft ook een constante frustratie merk ik, dat ik er geen grip op heb…

Lucas en Maud maken nog wat uitstapjes naar Katwijk aan Zee en naar Leiden terwijl ondertussen Lora en Julian zich vermaken in het park, of op de skelter of op de telefoon, want tja, ook die is niet weggeweest tijdens deze vakantie. Behalve bij de super spannende kinderbingo dan, waar Julian en Lucas helemaal in een deuk liggen door de repeterende en beeldende uitleg over het bingo spel (Die ganze Karte!!)






Scott & Muriel krijgen een boks van Julian na hun verrassend leuke illusie show

We brengen nog een bezoekje aan Delft, aan het Nationaal videogame museum, aan de Westfield Mall of the Netherlands en het strand van Wassenaar en Katwijk aan Zee. En op de een of andere manier komen we deze reis ook een aantal bekenden tegen. Op de heenreis Margret tijdens de tussenstop, in het zwembad Davy G met zijn jongste dochter en op het strand van Katwijk komt Mara even gezellig bijkletsen over hoe het gaat met hun Maud. Wat een toeval allemaal...

Met name ijssalon Luciano in Wassenaar hebben we regelmatig bezocht! Heerlijk ijs en verrukkelijke koffie!

En terwijl wij hier met het hele gezin genieten van de vakantie, van het park, de achtbanen en andere attracties, het zwembad, de omgeving en het strand, lees ik dat in Nieuw-Beijerland zes, of eigenlijk zeven (inclusief de baby), personen zijn overleden. In een paar seconde weggevaagd uit dit leven. Het verdrietige nieuws houdt me bezig en laat me des te meer beseffen hoeveel zegeningen ik mag tellen. We proberen dan ook zoveel mogelijk te genieten en te doen wat iedereen leuk vind. Maar dat is soms best even zoeken. Lora wilt vooral de hele dag met Maud op stap, Julian is verzot op het breken van records in de vliegtuig attractie, Lucas wilt eigenlijk liever niet dat Lora de hele tijd aan Maud hangt, Lora trekt zich daar niets van aan en irriteert soms ook Julian, die heeft op zijn buurt nu niet het geduld om daar liefdevol op te reageren, Lora uit dat in boosheid, Julian en Lucas vaak ook, en zo bestaat ook een deel van de vakantie uit het blussen van brandjes tussen de kinderen. Ook daar zijn ze het dan weer niet mee eens, want we zeggen te weinig, of soms juist teveel, we corrigeren niet genoeg, dus nemen Julian en Lucas soms onze rol over wat Lora dan weer nog bozer maakt. We proberen het steeds weer als ouders juist goed te doen, en in onze ogen wil dat soms ook zeggen je even ergens niet mee bemoeien, maar dat accepteren jullie nog niet altijd. Wellicht komt er een dag dat jullie ook begrijpen dat het niet ingrijpen soms ook een actie is…

Julian klaar voor zijn zoveelste poging het record te breken, 60 rondjes draaien om zijn eigen as, is zijn topscore.


Maud en mini-Maud

En ondanks dat het vakantie is, is er ook regelmatig wel iemand een beetje verveelt, geïrriteerd of moe. Maar het hoort er natuurlijk ook bij. Ook mijn emoties gaan alle kanten op tijdens de vakantie. We hebben vooral kunnen genieten, kunnen lachen, vertellen, maar ook hier en daar een traan gelaten, een beetje ruzie gemaakt of ons zorgen gemaakt over de ander, de toekomst, de wereld of het thuisfront. 

Maar hoe het ook zij, we hebben nieuwe herinneringen gecreëerd met elkaar, voor later...dankjewel lieverds!