Sweet sixteen

Leestijd 17 minuten

Ik besef heel goed dat jij je als tiener nog niet kunt voorstellen hoe de liefde voor je eigen kind voelt, maar geloof me, dat is een unieke ervaring en niet-met-woorden-te-beschrijven-gevoel. Een overweldigende warmte die voelbaar is in iedere cel van je lichaam, van liefhebben, van je bij me willen pakken, tegen me aan houden en niet meer loslaten, je willen beschermen, een totaal gelukzalig gevoel van houden van. Dat voelde ik toen en dat voel ik nu nog steeds, nu je alweer 16 jaar oud bent geworden! Wat een geschenk was jij en ben jij voor ons, voor je grote broer en voor je kleine zus.

Al van kleins af aan was jij een heerlijk en makkelijk kind, je sliep makkelijk en veel en als je wakker was verbaasde je ons al snel met je spierkracht, je eerste woordjes en later je eerste grappige vragen of opmerkingen. Je bent mijn grote trots in alles wat je doet. Zo was je al heel jong heel plichtsgetrouw. Altijd braaf, je luisterde goed, volgde de regels en deed wat je gevraagd werd en dat herken ik nu nog steeds, ondanks een enkele puberale uitspatting zo nu en dan. Je was ook heel stellig al van jongs af aan in je denken en je ideeën en ook dat herken ik nu nog steeds. We discussiëren ons wat af in een week, over het leven, over de zin en onzin van school, over werk, spelregels, schaken, elkaar, eten, series, grapjes, het nieuws, of gewoon over niets. Je deelt je inzichten en ideeën graag en ik luister er graag naar en stel ze ook net zo graag ter discussie. Niet om jou te plagen natuurlijk, maar om te analyseren wat er achter jouw ideeën zit, hoe je ze bedacht hebt, waar ze vandaan komen en waar ze op gebaseerd zijn. Het fascineert me allemaal zoals jij me totaal fascineert. Ook dat heb ik al vanaf jouw geboorte. Het is misschien ook heel normaal dat een ouder zich steeds weer verbaasd over haar eigen kind, ik wil het wel met je delen want al deze gevoelens bespreken we dan weer niet zo vaak hardop. Bij deze krijg je ze zwart-op-wit van me, zodat je je nooit hoeft af te vragen of ik wel trots op je ben. Overigens zeggen we dat wel regelmatig tegen je, maar die trots zit diepgeworteld, het is niet zomaar een losse opmerking, het komt ergens vandaan.

16 jaar ben je al bij ons en in die tijd hebben we je mogen zien opgroeien tot wie je nu bent. Met al je leuke avonturen, maar ook minder leuke momenten die je daarbij hebt beleefd. Zo was je als kleine jongen met je vrolijke hoedje heel gelukkig en kwam je huppelend uit school. In die tijd hebben we ook de Smikkelbak samen in Amsterdam opgehaald, dat weet je misschien niet meer, maar voor mij voelt het als gisteren. Een kleine bakfiets waar we een snoepwinkel karretje van gingen maken zodat jij snoepjes kon gaan verkopen in de speeltuin. Je vond het allemaal geweldig en ik daarom ook. Samen gingen we op pad naar de Makro en Sligro om de snoepjes te kopen en in een kasboek berekende wat de stuksprijs zou worden, hoe je iets kon verdienen, want jij had maar 1 doel: € 250.000,- sparen voor het opzetten van jouw eigen all-you-can-eat-pannenkoekenrestaurant, in China nog wel. Je had een missie en daarvoor had je geld nodig, dus dat wilde je op deze manier gaan verdienen.

Terwijl jij je in je vrije tijd kon bezighouden met je onderneming, zagen we dat je op school steeds lastiger je draai kon vinden. Kwam je eerst nog vrolijk rennend vol enthousiasme uit school gerend, het werd steeds vaker afgewisseld met tranen. Het voelde even alsof we onze vrolijke Juliannepan aan het verliezen waren…we begrepen het niet…Op een dag kwam je huilend de school uit. In je kleine handjes had je twee snoepjes zitten…ik begreep er niets van “Wat is er aan de hand” vroeg ik….”sniffend vertelde je dat de meester gezegd had dat jullie een snoepje zouden krijgen als iedereen stil zou werken en zijn opdracht zou maken….”maar de kinderen waren niet stil, ze maakte wel lawaai en we hebben toch een snoepje gekregen!”

Het frustreerde je toen en het frustreert je nog steeds, afspraak is afspraak en regels zijn regels…En zo begon ook de zoektocht naar een plek waar jij je wel gelukkig kon voelen en waar jij gewoon mocht zijn wie je bent, met je regels en met je enorme leergierige houding.

Nadat je bent overgestapt naar een andere basisschool zagen we je vrij snel opbloeien, je had daar je plekje gevonden. En wat een leuke klas was je ook terecht gekomen! Een kleine hechte groep ontstond waar jij je verder mocht ontplooien als basisschoolleerling.

Het was een hele fijne tijd voor jou en dus ook voor ons, die natuurlijk veel te snel voorbij is gevolgen. In die periode ben je fanatiek gestart met Judo, waar je de ene na de andere medaille en beker mee gewonnen hebt. Je was een genot om naar te kijken, ook daar was je plichtsgetrouw en deed precies dat wat er van je werd gevraagd. 

Ondertussen vlogen de jaren voorbij, waarin je echt graag naar school ging. Je genoot van de schaaklessen van meester Ton, je Cambridge Engels, je muzieklessen, maar vooral de vele projecten waar jullie aan mee deden. Zo was je helemaal weg van het project over Jeroen Bosch waarvoor jullie ook naar zijn werken zijn gaan kijken en jij je eigen schilderij hebt gemaakt. Maar ook de deelname aan de First Lego League waar jullie ieder jaar weer weken lang mee bezig waren. Jij ging er helemaal voor en wij waren steeds je grootste fan. In 2018 haalden jullie zelfs de finale met de Mars-eaters en gingen we met de hele klas naar Eindhoven, wat een avontuur was ook dat! De band in jullie klas was erg bijzonder, en het was dan ook voor iedereen slikken toen de laatste schooldag was aangebroken. Bij Jent thuis hebben we nog een afscheidsbarbecue gehouden. Vol goede zin begon je aan een nieuw avontuur op het Trevianum. Samen met je klasgenoot Leonhard startte je in G1A!

Maar wat niemand voor mogelijk heeft kunnen houden gebeurde wel. Op 4 november 2019 overlijdt je oud klas- en naamgenoot Julian Hermans. Zomaar uit het leven weggeplukt…Het ongeloof en het verdriet zijn niet te bevatten, en zonder dat iemand dit gewild heeft, zie je al je oud-klasgenoten 5 maanden na de barbecue voor een herdenking op je oude school en twee dagen later bij de uitvaart. Het besef en het verdriet overmeestert je met momenten en machteloos kijk je toe. Het delen van herinneringen en verdriet met je klasgenoten maakt het voor jou draagbaar, Leonhard iedere dag bij je op school zorgt voor de nodige steun. Ik vind het ongelofelijk knap hoe jullie je hier doorheen hebben geslagen, maar vooral ook hoe jullie hem blijven herinneren, en jaarlijks bij elkaar blijven komen om hem te gedenken.

De tijd gaat voorbij in voor- en tegenspoed, hoewel het soms anders kan voelen, duurt een dag nog steeds 24 uur. De dagen, weken, maanden vliegen voorbij. En jij doet het heel goed op school, hebt je draai gevonden, misschien mede doordat je grote broer, je grote neef en nichten ook allemaal daar op school zitten. Ondertussen ben je wel steeds meer uitgekeken op de judosport. Het frustreert je als je niet altijd een eerlijk spel kunt spelen, als er intimiderend gespeeld wordt of als je voelt dat er agressie bij de tegenstander zit in plaats van sportiviteit. Je besluit je judopak in te ruilen voor een badmintonracket. Een onverwachte wending wat mij betreft, maar je hebt ook daar nu je draai gevonden. Je speelt vooral met veel plezier, bent wederom leergierig en doet enorm je best en ook nu sta ik weer als je grootste fan, als coach of soms als medespeler bij je. 

En ook je vrije tijd ben je anders gaan indelen. De Smikkelbak heeft je voldoende opgebracht om een iPad te kunnen kopen, maar het restaurant zou echt te lang gaan duren. Omdat geld verdienen wel je drive bleef, heb je een paar jaar later bedacht om je eigen Gamedude bedrijf op te richten. Ook dat was een waardevolle les voor je, en zo ontdekte je wat je wel en niet leuk vindt om te doen. Waar je plezier en waar je stress uit haalt. Want het klinkt allemaal heel erg leuk, een eigen bedrijf als 14-jarige, dat was het voor jou niet altijd. Samen met je grote broer heb je nu afgesproken dat hij het van jou zal overnemen waardoor jij weer kunt ontspannen en van een afstandje kunt toe kijken. Het is nooit de bedoeling om stress te krijgen op deze leeftijd van je vrije tijdsbesteding. 

En lieve schat, trots ben ik hoe dan ook, met of zonder Gamedude op je CV, ik zie je groeien in je zelfkennis, zie hoe jij jezelf en het leven ontdekt, het is een voorrecht jouw moeder te mogen zijn! 

En nu, ben je alweer 16 jaar geworden! Wat een feest, en wat ben ik dankbaar dat we dat samen mogen vieren, we weten dat het niet vanzelfsprekend is en het leven met goede en slechte tijden verloopt, je hebt al meerdere downs, maar gelukkig ook vele ups meegemaakt, en ik zie je steeds meer genieten van de leuke dingen, van gamen, van schaken, lachen met je broer, knuffelen met Sjuumke, plagen van je zusje, badmintonnen, nieuwe mensen leren kennen, zelfs van je nieuwe werkplek bij de Nettorama, alles wat je doet, doe je op zijn Julians: bewust en met overgave, met wilskracht en doorzettingsvermogen en gelukkig ook steeds meer met plezier. En dat is dan ook wat ik je gun voor de toekomst, dat je mag genieten van wat en wie op je pad zal komen, om zo ook genoeg kracht te hebben voor de uitdagingen die je in het leven soms ook tegen zult komen. Dat is jou toevertrouwd, dat heb je inmiddels al bewezen!

Proficiat lieve Juul met je 16de verjaardag!