Wat geef je elkaar als je al meer dan 23 jaar samen bent? Als je alle originele kado's, verrassings-uitjes, kaarten en gedichten, dineetjes en één keer zelfs een positieve zwangerschapstest gegeven hebt? Als je zoveel samen meegemaakt hebt dat je er een serie boeken over zou kunnen schrijven? Dan is het tijd voor een blog over jou, voor jou, de man van mijn leven!

Lees verder

Als ik Lora in bed wil leggen, zien we een spinnetje op de muur kruipen. Zelf ook niet zo'n fan van spinnen, zeg ik tegen Lora dat we Lucas misschien kunnen vragen om de spin weg te halen....waarop Lora naar Lucas roept en zegt:
"Lucas....wil jij de held van de wereld zijn?"

Het is zaterdagmiddag en zoals gebruikelijk is iedereen iets anders aan het doen. We zijn verdeeld door het huis, Julian zit te lezen, Lucas zit aan tafel met zijn huiswerk, Tally is in de keuken aan het opruimen en ik sta in de woonkamer de ramen te wassen...terwijl Lora overal en nergens is. Ze loopt van haar tekentafel naar haar keukentje, speelt een paar minuten en gaat dan weer iets anders doen. Ze trekt de schoenen aan van Lucas en loopt er een rondje op voordat ze ze nochalant in een hoekje neerzet om vervolgens weer een puzzeltje te maken...

Lees verder

Als ik met Julian langs een parenclub fiets, vraagt hij nieuwsgierig:
"wat is dat mama?"
"Euh...dat is een club om te paren" zeg ik lachend in de hoop daarmee het gesprek te kunnen afronden...
"Oh", zegt Julian " dus dat is voor varkens, koeien of voor paarden om te paren?"
"Nou nee, in dit geval bedoeld voor mensen..." antwoord ik onhandig...
"Paren is toch iets wat dieren doen, bij mensen heet dat toch anders? " is zijn wijze reactie...
"Dat klopt Juul, maar in dit geval bedoelen ze misschien met paren, dat je als tweetal ernaartoe gaat, dus als paar.."
"En wat gaan ze daar dan doen?" vraagt hij bedelend naar meer info en details...
"Daar kunnen die paren dan paren" zeg ik weer grappig bedoeld..
"He?????" roept hij verbaasd "Maar dat kunnen ze toch ook gewoon thuis doen? Waarom gaan ze dat daar doen? Terwijl ik me af begin te vragen hoeveel details een kind van 9 zou moeten weten, maak ik me er maar weer met aan grapje vanaf:
"Dat klopt Juul, maar misschien dat die mensen geen huis hebben..."
"Ohhhhh, ja dan snap ik het....." antwoordt hij tevreden

http://vertruffelijk.nl/mini-muffins-met-pindakaas-botercreme/

Tijdens een heerlijk verfrissende wandeling richting de Windraak met Lucas geniet ik van de rust en het uitzicht.
We lopen langs de rand van Munstergeleen en kijken uit over het veld en in de verte de eerste rij huizen verscholen achter de vele leeggewaaide bomen en struiken... 
Maar we bewonderen ook de natuur dichtbij en zien verschrompelde bladeren, takjes, grote stenen, kleine stenen en hier en daar een verdwaald bloemachtig dingetje verscholen tussen de hoge grassprietjes...als onze aandacht ineens getrokken wordt door een vreemd organisme...

Is het een dier? Of kadaver? Een dooie rat, muis of hamster?  
We zetten een stap dichterbij en bewonderen een uitzonderlijk natuurverschijnsel: een behaarde hondendrol...of tenminste we nemen aan dat ie van een hond is...we bekijken het fenomeen beter en zien een bruin goedje waar witte lange haren uit lijken te groeien....ik vraag me gelijk af of we nu zitten te kijken naar schimmeldraden of dat de hond in kwestie zichzelf gewassen heeft en de haren die hij hierbij heeft opgegeten, mee heeft uitgepoept...gevoed door het hoopje mest lijken de haren in ieder geval voldoende voeding te krijgen om door te groeien...nadat we dit miniatuur natuurwonder nog even aanschouwd hebben nemen we weer een diepe zucht frisse lucht en wandelen vrolijk verder... 

"Ik wil pas na mijn universiteit voor mijn rijbewijs op. Ik wil me eerst zeker voelen in het verkeer..."

Aan het ontbijt:

Julian (8 jaar) zegt tegen Lucas (11 jaar): “Weet jij wat de afkorting voor Zilver is?”
Lucas kijkt een beetje verbaasd en trekt zijn schouders op… “Geen idee..” zegt hij
“Dat is Ag” zegt hij triomfantelijk.. “En weet je wat die van Goud is?” vraagt hij glunderend..
“Iets van Go?” antwoordt Lucas
“Nee! Dat is Au” corrigeert Julian hem met een grote glimlach…

We horen het verrast aan dus ik vraag: “Julian, hoe weet je dat allemaal?”
Trots kijkt hij ons aan: “Ik ben een boek op school aan het lezen: Hoe splits ik een atoom!”

We staan vaak versteld van de onderwerpen en vragen die kinderen aandragen. En meer dan eens schieten we in de lach bij de opmerkingen die ze kunnen maken. Als je echter met Julian het gesprek aan gaat, dien je wel uiterst serieus te luisteren en reageren. Hij heeft hele gedachten-kronkels waar zo nu en dan ineens iets van wordt gedeeld met ons.
Vaak is dat het laatste deel van zijn kronkel dat gedeeld wordt, waardoor niet altijd gelijk duidelijk is wat hij bedoeld...
Zo ook gisteravond...

Hij hoort mij praten over 'mam' waar ik zijn oma mee bedoel.
Ineens begint hij te lachen...
"Wat is er zo grappig?" vragen we nieuwsgierig...
"Dat jij nog steeds mam zegt!"
"Hoezo...ze is toch mijn moeder? Ze blijft ook voor altijd mijn moeder en ik haar kind.." antwoord ik een beetje verbaasd

Waarop hij zegt: "maar jij bent niet voor altijd mijn mama..."

"Huh??? Jawel Julian.." schiet ik enigszins geschokt snel in de verdediging..." tuurlijk ben ik wel voor altijd jouw mama...en dat blijf ik ook zelfs als ik dood ben, en jij blijft altijd onze zoon...
"Nee hoor, ik heb wel duizenden mama's.." zegt Julian...
Nu snappen we er niets meer van, en zelfs Lucas spitst zijn oren nu om te volgen waar ons gesprek over gaat.
"Ik geloof niet hetzelfde als jullie, ik geloof in reïncarnatie, dus jij bent alleen nu even mijn moeder... " is de volgende opmerking van Julian

Met volle overtuiging vertelt hij dat iedereen al meerdere keren op aarde is geweest en telkens als iets of iemand anders...
Ik ben helemaal verrast door zijn volharding dus vraag ik: "En weet je ook nog wie of wat jij in je vorige leven was dan?"

"Ja"...antwoordt hij bloed serieus..."Ik was een ijsbeer, maar ik ben verdronken..." hij kijkt er verdrietig bij en zegt ineens boos: "stoppen nu , want ik vind het helemaal niet leuk om over te hebben..."

Na maanden niets geschreven te hebben wordt het de hoogste tijd om dat wel weer eens te doen. Het is niet alsof er niets te melden viel, in tegendeel….het zijn juist zeer intense en bijzondere maanden geweest, en het aftellen is nu serieus geworden…..nog 3 dagen…… dus deze is voor jou!

Lees verder