Vandaag is het een prachtige dag voor route 2. De Zintuigenroute is de tweede van de Camini’s en loopt gewoon door mijn eigen geboortedorp naar Sittard en Geleen. Bekend terrein dus en daardoor kan ik gewoon van huis uit starten, binnen een paar honderd meter zit ik al op de route. Omdat deze route bijna 13 kilometer gaat zijn, loop ik deze keer zonder Mango.
Als Nynke vraagt wie er mee wil naar de roller derby schieten er gelijk allerlei gedachten door mijn hoofd. Een roller derby, wat zou dat zijn, iets met rolschaatsen?
Op stap met mijn meisjes, dat wil zeggen dochter Lora en Mango, de hond. Reizen met Lora alleen ben ik wel gewend, maar dit is de eerste keer dat ook Mango mee gaat, en dus ben ik vooral bezig met wat spullen inpakken die voor haar nodig zijn. Lora is al een grote dame en heeft haar eigen koffer goed ingepakt…
Zoals mezelf beloofd, wil ik dit jaar de uitdaging met mezelf aangaan door buiten mijn comfortzone te stappen en dus dingen te doen die niet direct in mijn straatje passen. Omarmen waar je tegenop ziet of beleven wat juist verder van je af staat maakt dat je stukjes in jezelf kunt ontdekken die anders wellicht verscholen blijven.
‘Kleine leeve Juliannepan, kleine man, leeve man, kleine Juliannepan’ we zongen het regelmatig voor je toen je nog zo heel klein was, gewoon spontaan als je me weer eens met je schattige blauwe ogen en je open blik aankeek.
Het is al donker als ik richting Einighausen rijd… Ik weet niet precies waar ik moet zijn, maar gelukkig weet de navigatie dat wel. Het miezert treurige druppeltjes op de voorruit, ontelbaar veel kleine miniwaterwereldjes, want zo stel ik me ze soms voor als ik merk dat de regen me irriteert. Ik probeer het mooie, leuke of fantasierijke te zien in dat wat er nu eenmaal is. Met een lichte kriebel in mijn buik ga ik op zoek naar een parkeerplaats.
“Mam, schrijf je ook weer een blog over onze vakantie?” vraagt Lucas
“Dat was ik deze keer niet van plan, heb me daar niet op ingesteld” antwoord ik vragend, “hoezo?”
“Gewoon, ik wil die dan lezen, is leuk! Je hebt genoeg te bloggen”
Na Wenen en Lille staat vandaag weer een nieuw reisje met mijn mini meisje op de planning. Hoewel dat mini inmiddels niet meer helemaal klopt natuurlijk…
Het is 2014 als we samen met onze Julian besluiten dat hij naar een andere school zal gaan. Hij komt heel enthousiast thuis na zijn eerste kennismaking. Hij vond het super leuk in de nieuwe klas, waar hij jou ook voor het eerst ontmoet. “Er zit nog een Julian in mijn klas!” vertelde hij enthousiast. Dat schiep natuurlijk gelijk een band.