Alles kost tijd, en er zitten ook bij mij maar 24 uur in één dag en 7 dagen in een week. Maar ik wil zo ontzettend graag in contact blijven met iedereen die belangrijk voor me is. En daarom houd ik mij niet alleen bezig met filosofisch nadenken over allerlei levenskwesties, maar ben ik in gedachten ook heel vaak bij een ieder die me lief is....Het is alleen soms even teveel, en keuzes maken is een van mijn vele zwakheden…
"Waarom kun je ons niet komen ophalen bij Kinder vakantie werk mama?" vraagt Lucas
"Omdat ik weer naar het ziekenhuis ga"
"Wordt je weer geopereerd dan?" vraagt hij bezorgd
"Mama..." roept Julian met een lichte emotie in zijn stem...."Mijn witte beer is ziek...er zit een gat in zijn been, hij stinkt en heeft geen ogen meer...Kun jij hem weer beter maken?"
Wie herkent het....je ligt warm onder de dekens, in huis is het stil.
De wereld lijkt te slapen, maar mij lukt het niet...
En zo vreemd...hoe harder ik probeer te slapen hoe moeilijker het lukt.
Lucas blijft me telkens weer verbazen met zijn bijzondere vragen...hij was immers nog maar net 3 jaar toen hij vroeg "Mama...waarom ben ik eigenlijk op aarde?". Hoewel ik deze vraag toen al erg moeilijk te beantwoorden vond, blijft hij me verrassen met nieuwe filosofische kwesties...zo herkenbaar, en heerlijk om met hem in gesprek te zijn hierover.
Zo vroeg hij onlangs: "Mama...? Wat is oneindig..."
Kijk eens door de ogen van een kind: Ik liep vandaag met Julian (3jr) door de gang van het kinderdagverblijf. De lamp was duidelijk aan zijn laatste stuiptrekkingen bezig en liet dit zien door fel en snel te flikkeren, waarop Julian zei:
"Hey kijk mama...een disco!"
'Ons leven is wat onze gedachten ervan maken' Marcus Aurelius
Ik herinner me als de dag van gisteren dat ik als meisje van een jaar of 7 thuis met de rest van de familie aan de tafel zat. Er kwam een vervelend nieuwsbericht ter sprake. Er bleek een jonge man overleden te zijn doordat er een betonblok op hem was gevallen. Ik was helemaal onder de indruk van het verhaal, probeerde me voor te stellen hoe zoiets kon gebeuren, en maakte dan ook een voor mij heel logische opmerking: “ Als die man geweten had dat het eraan kwam, was hij vast wel weggerend!”
Ow ow ow....terwijl de lieve kinderen 's ochtend als beloning een paar chocolade muntjes als verrassing in hun schoen vinden, ben ik op een heel andere spectaculaire wijze verrast deze ochtend....
En zie hier het uitgewerkte kadootje voor Mo (nog niet kijken hè Mo?)...
Ons motto was afgelopen week: "Het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen"...
Daarom hierbij mijn PORTABLE JOY idee, om overal en iedere dag een klein beetje feest-vreugde met je mee te nemen...
- leestijd 1 minuut