Stephanie Könings

Kinderpraat?

Leestijd 6 minuten

Lucas blijft me telkens weer verbazen met zijn bijzondere vragen...hij was immers nog maar net 3 jaar toen hij vroeg "Mama...waarom ben ik eigenlijk op aarde?". Hoewel ik deze vraag toen al erg moeilijk te beantwoorden vond, blijft hij me verrassen met nieuwe filosofische kwesties...zo herkenbaar, en heerlijk om met hem in gesprek te zijn hierover. Zo vroeg hij onlangs: "Mama...? Wat is oneindig..." "Jee, Lucas...dat is wel moeilijk uit te leggen hoor..." antwoord ik nog voorzichtig..
"Ik weet het...zandkorrels...er zijn oneindig veel zandkorrels..." zegt hij
"Nou..." leg ik uit..."eigenlijk zijn ze theoretisch wel eindig. Je zou ze kunnen tellen en dan houd het een keertje op.."
"Ow...." zegt Lucas met een lichte teleurstelling in zijn stem..."Ik weet het al...mensen zijn oneindig...want er blijven maar mensen bij komen...altijd weer...."
"Tja...Luccie....op dit moment heb je misschien wel gelijk...maar ook dat gaat een keertje ophouden...er komt een dag dat er geen mensen meer bij komen...misschien wel omdat de hele wereld dan niet meer bestaat..."
"Nou....maar wat is dan wel oneindig mamma? Zijn er soms oneindig veel bacteriën?"
"Ook bacteriën zou je in theorie kunnen tellen en zijn daarmee niet oneindig...Oneindig is meer een abstract begrip...zelf denk ik bijvoorbeeld aan een cirkel...er is geen begin en geen eindpunt...dus stel dat je er met je vinger overheen zou draaien, dan zou je dat oneindig kunnen blijven doen...en het heelal, dat schijnt oneindig te zijn...hoewel ik me daar persoonlijk dan weer erg weinig bij voor kan stellen..."
"Ja....de sterren...die zijn dus oneindig...!" roept Lucas verrukt
"Men zegt van wel..." antwoord ik met twijfel..." maar ook daar kan ik me dan weer erg weinig bij voorstellen... Weet je wat ik wel zeker weet? Dat ik oneindig veel van je hou!"
Ik kreeg de liefste glimlach als kadootje terug.

Dacht ik dat daarmee de zware gesprekken even klaar waren...zegt Lucas vandaag:
"Mama..? Wat vind jij het moeilijkste in het leven?"
"Poh...Lucas...daar vraag je me iets...ik weet het zo snel niet...wat vind jij het moeilijkste dan?"
"Ik vind kiezen het aller-moeilijkste dat er is...."
"Oh...hoezo dat...wat moet je dan allemaal kiezen?"
"Nou ik weet bijvoorbeeld nooit of ik bij Plants versus Zombies de kers of de peper moet kiezen....op school weet ik nooit of ik met de kapla ga spelen of ga tekenen...Ik vind het allebei zo leuk..."
"En wat kies je dan uiteindelijk?" vraag ik nieuwsgierig...
"Tja..kapla vind ik leuk maar dan moet je weer zoveel opruimen...tekenen is ook heel leuk...dus ik kies eerst kapla, en als dat bezet is ga ik tekenen."
"Wat slim van je...dus eigenlijk heb je dan toch nog vrij gemakkelijk een keuze gemaakt...? Wanneer heb je nog meer het gevoel dat je moet kiezen dan?"
"Als we wandelen kan ik naar links gaan of naar rechts...en als we thuis zijn kan ik met de DS spelen of de WII...ik kan soms niet kiezen....Maar een keer vond ik het wel heel makkelijk om te kiezen: toen we samen in Kopenhagen waren...en jij vroeg of ik in het reuzenrad wilde of zelf een knuffel gaan maken...Dat was natuurlijk makkelijk. Zo'n reuzenrad vergeet ik zo weer...maar die knuffel heb ik nu nog steeds iedere nacht bij me. En die wil ik ook altijd houden als aandenken. Ik wil zelfs dat, als ik dood zou gaan, jullie die op mijn graf zetten...of nee wacht...ik wil hem in mijn kist..."
Slik....ik ben er even stil van...waarop Lucas nog aanvult:
"Maar ik ga voorlopig nog niet dood hoor...ik wil minstens 111 jaar worden...dus ik moet genoeg vitamine blijven eten..."

Nou ja zeg...wat een wijsheid voor zo'n jong mannetje...een echte filosoof en heerlijk voer voor mijn blogs...

Dankjewel Lucas voor je wijze vragen...
Deel op social media:

Aanmelden

Wil je ook op de hoogte gehouden worden van de laatste blogs, schrijf je dan hieronder in.