Daar gaan we dan, op naar Malta in de carnavalsvakantie, omdat we de Carnaval graag willen ontvluchten...Na een korte vlucht komen we aan op het vliegveld waar we even moeten wachten op de taxichauffeur. Terwijl we daar staan te wachten staat er 1 andere reiziger on nieuwsgierig aan te kijken. Dan zegt hij: " Hey, auch oet Limburg hur ich?". Nou dat is toch sterk. Hij blijkt uit Echt te komen en komt ook voor het eerst naar Malta. Dus ik zeg gelijk:"Kumse auch Carnaval ontvluchte?", waarop hij onze bubble gelijk barst en vertelt dat Carnaval ook in Malta wordt gevierd! Inclusief twee grote optochten!!!???
Als Nynke vraagt wie er mee wil naar de roller derby schieten er gelijk allerlei gedachten door mijn hoofd. Een roller derby, wat zou dat zijn, iets met rolschaatsen?
Op stap met mijn meisjes, dat wil zeggen dochter Lora en Mango, de hond. Reizen met Lora alleen ben ik wel gewend, maar dit is de eerste keer dat ook Mango mee gaat, en dus ben ik vooral bezig met wat spullen inpakken die voor haar nodig zijn. Lora is al een grote dame en heeft haar eigen koffer goed ingepakt…
Zoals mezelf beloofd, wil ik dit jaar de uitdaging met mezelf aangaan door buiten mijn comfortzone te stappen en dus dingen te doen die niet direct in mijn straatje passen. Omarmen waar je tegenop ziet of beleven wat juist verder van je af staat maakt dat je stukjes in jezelf kunt ontdekken die anders wellicht verscholen blijven.
‘Kleine leeve Juliannepan, kleine man, leeve man, kleine Juliannepan’ we zongen het regelmatig voor je toen je nog zo heel klein was, gewoon spontaan als je me weer eens met je schattige blauwe ogen en je open blik aankeek.
Het is al donker als ik richting Einighausen rijd… Ik weet niet precies waar ik moet zijn, maar gelukkig weet de navigatie dat wel. Het miezert treurige druppeltjes op de voorruit, ontelbaar veel kleine miniwaterwereldjes, want zo stel ik me ze soms voor als ik merk dat de regen me irriteert. Ik probeer het mooie, leuke of fantasierijke te zien in dat wat er nu eenmaal is. Met een lichte kriebel in mijn buik ga ik op zoek naar een parkeerplaats.
“Mam, schrijf je ook weer een blog over onze vakantie?” vraagt Lucas
“Dat was ik deze keer niet van plan, heb me daar niet op ingesteld” antwoord ik vragend, “hoezo?”
“Gewoon, ik wil die dan lezen, is leuk! Je hebt genoeg te bloggen”
Omdat als je Lora vraagt: “Hoe was je tripje naar Breda” zij over het algemeen alleen “Leuk” zal antwoorden, bij deze het fotoverslag van ‘ons’ prachtige West-Brabant…
We mogen weer! Hoera, en dus gaan we ook. Samen met Lora een weekje naar the United Kingdom.
We vliegen comfortable op maandag ochtend vanuit Maastricht airport zoals het zo chique heet. Hoewel het niet in Maastricht ligt en al helemaal niet in Aachen, vliegen we dus vanuit Beek. Bijna om de hoek van thuis. Het iniminie kleine vliegveldje kan ik me nog van kleins af aan herinneren. Er is nu wel een extra hal bij gekomen, maar die maakt het kleine vliegveldje nauwelijks groter.
Wat een nacht… Kan ik slapen in een Tiny house aanraden? Absoluut! Het huisje is perfect, van alle gemakken voorzien. Het bed wellicht een beetje krap maar verder niets mis mee. Maar de locatie bepaald wel hoe je er slaapt… dat blijkt vannacht wel…
