#Texel

Leestijd 12 minuten

Voor het eerst vullen we de nieuwe auto met de vele spullen die mee willen. Gelukkig blijkt het allemaal makkelijk te passen, en kan Julian ook nog zijn eigen plekje op de tweede rij van de achterbank bemachtigen. Het blijkt wederom super te werken, de jongens met enige afstand van elkaar vervoeren blijkt voor iedereen rustgevend.

Als we de vouwwagen erachter gehangen hebben, kunnen we op weg. En gelukkig gaat het allemaal erg relaxed en voorspoedig. Lora staart naar buiten en vraagt zo nu en dan hoe lang het nog is. Naar Texel rijden lukt me nog wel zonder navigatie, waardoor we gelukkig geen hele concrete gegevens bij de hand hebben. Het werkt soms alleen maar frustrerend om te zien hoe ver of hoe lang het rijden is. De TomTom houdt immers geen rekening met de snelheid inclusief vouwwagen. Dus we kunnen Lora stil houden door te zeggen dat het nog ongeveer twee uur is. Of zoals ik het vaker benoem: nog 24 afleveringen Pepa Pig omdat ik meen dat ze dan een beter besef van de tijd heeft. Ze vindt het allemaal prima en zegt: “Dit is de leukste vakantie ooit!”

Vervolgens zingt ze een vrolijk gearrangeerd deuntje...
”Altijd is Korjakje ziek...midden in de week maar zondags niet... zondags gaat ze naar de kerk, op zoek naar werk...”
We kunnen er allemaal mee lachen en dus Lora zelf ook… die regelmatig roept:
“Ik wilde jullie aan het lachen maken!” nou meisje, dat lukt je meer dan eens!

Als we in de buurt van Schiphol komen, zeg ik:
“Kijk jongens (incl. Lora), hier kunnen jullie de vliegtuigen zo checken!” waarop Lora vraagt:
“Wat is checken?”
“Oh, ik bedoel bekijken...” verhelder ik mijn uitspraak
“Nee hè...” zegt Lora... ”ik heb geen zin om naar vliegtuigen te kijken”
“Maar we gaan niet stoppen... ik bedoel gewoon dat je ze over kunt zien vliegen door het dakraam van de auto!” verdedig ik me weer
“Dat wil ik ook niet! Ik hoef geen stomme vliegtuigen te zien, maak het dak maar dicht!” zegt Lora brutaal.

Nou ja zeg...de liefde voor vliegende objecten heeft ze blijkbaar niet van haar moeder ge-orven... maar niet van plan me zo te laten beïnvloeden antwoord ik: “Als jij ze niet wilt zien, doe jij je ogen maar dicht...”

Wat Lora zeker wel van haar moeder heeft is haar eigenwijsheid...dus ze accepteert op haar beurt mijn antwoord niet en zegt lachend: “ Stomme vliegende auto’s...stomme vliegende bussen...stomme vliegende fietsen..” en hoewel ze weer bezig is met het maken van grapjes om ons aan het lachen te maken, roept Julian geïnspireerd door de vliegende fietsen vanuit de kofferbak: “Hashtag ET!”

En zo is de trend van deze vakantie begonnen, dat we allemaal hashtags uitdelen bij de verhalen van elkaar... #echwoarhey

Bijna 4 uur later zijn we op een hele korte plaspauze na, ineens aangekomen in Den Helder. Omdat we wisten dat zus Nathalie en neef(je) Fares toevallig ook vandaag naar Texel zouden gaan, wisten we dat zij mogelijk ook rond deze tijd de boot zouden nemen. Dus we sturen even een berichtje om te zien waar ze zijn. Toevallig staan zij gelijk met ons opgesteld te wachten op het veer en zo genieten we even met onze bloedverwanten van de heerlijke overtocht.

Het weer is prachtig en ons-met voorbedachte-raden meegenomen brood is zo verdwenen in de grijpgrage gele snaveltjes van de meeuwen. Ik zou uren kunnen kijken naar de manier waarop de vogels door de lucht glijden en hoe de wind onder hun vleugels verdwijnt...voor mij een ultiem gevoel van vrijheid...

Na het aanmeren zijn we in no time naar de Cocksdorp gereden en komen op de plaats van bestemming aan: Camping de Krim. Zoals pap vroeger zei: als je een relatie wilt testen, moet je eens samen een kamer behangen! Nou kamers hebben we genoeg behangen, maar ik durf te stellen dat het opzetten van een vouwwagen ook een mooie test is! Redelijk vreedzaam en zonder haringen naar elkaar te smijten weten we toch binnen 2 uur de vouwwagen weer op te zetten en helemaal klaar te maken voor de nacht. De jongens zijn er met Lora vandoor en hebben met haar de camping al verkend. Zo nu en dan komen ze kijken of we al klaar zijn...om vervolgens weer weg te rennen...achter de meeuwen (of meisjes?) aan.. #kleinekindjeswordengroot

Als we helemaal gesetteld zijn en we even gezeten hebben, wil ik er weer op uit.

“Kom, dan lopen we naar het strand! Misschien kunnen we de zonsondergang zien!?” stel ik voor...Pfff...heb je haar weer met haar stomme voorstellen, hoor ik Lucas denken...dus hij bedankt voor de eer, en daarom Julian ook...ze willen niet mee. Lora volgt haar broers getrouw en roept dat ze helemaal niet weg wilt, ze wil liever achter de meeuwen aan blijven rennen. Maar we besluiten dat ze geen keuze heeft, en dus gaan we op pad met Lora in de buggy, in de hoop dat ze nog (alvast) een dutje wil doen.

Wat is het heerlijk rustig overal, we komen nauwelijks mensen tegen! Vanuit de camping ben je zo in de duinen, waar een serene stemming heerst. De vele duinpannen zien er heerlijk zacht en aangenaam uit...bedekt met een mos achtig duingras lijken ze me een heerlijk plek om te vertoeven...#bucketlistitem

Maar het strand laat lang op zich wachten, en de zon lijkt weg te zakken in een paar akelig donkere wolken...Als Lora ook begint te protesteren dat ze terug wilt naar haar broers, besluiten we om terug te gaan naar de camping...er komen vast nog andere avonden om de zon in zee te zien zakken...Het bleek een goede keuze aangezien er een korte, maar heftige regenbui over de tent trekt als we even later gezellig samen een kaart spelletje aan het doen zijn... #instekenmagmet3plaatjeseneen7hèJos?

Als de kinderen allemaal in hun slaapzakken gekropen zijn, kijken wij nog schaamteloos een aflevering Shameless (#gewoonomdathetkan) voordat we de eerste nacht trotseren. Hoewel het onaangenaam koud lijkt buiten de tent, hebben we allemaal heerlijk geslapen en heeft het kleine kacheltje voldoende warmte opgeleverd in de grote tent...

Koningsdag zijn de 3 Köningskinderen verdeeld over de wereld. Broerlief die met Ylanda en Indy foto’s van de Atlantische Oceaan stuurt, terwijl Nathalie en ik toevallig beide op Texel zijn en foto’s maken van de Noordzee...

Op naar Den Burg...daar is het vast feest...maar zoals ik al in het begin schreef is Texel het eiland van rust, en dus ook op Koningsdag hoef je hier geen drommen mensen te verwachten… terwijl anderen zich verlekkeren aan oranje Tompoezen, gaan wij voor een ijsje in Den Burg...ook heerlijk!

Nog even lunchen, een spelletje spelen en terug naar de Cocksdorp...Nathalie en Fares besluiten nog langs te komen om over hun vogel-spot en blauwekaas-avonturen te vertellen, en zo hebben we nog even genoten van elkaars verhalen voordat zij weer op weg gaan naar Zuid Limburg! #lovemyfamily

Als afsluiting van de dag gaan we nog even een hapje eten bij paal 28 met uitzicht op de eindeloze zee....

#genietenmeteenzachteG