The end of an era
Leestijd 5 minuten
Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt…ik gebruik de quote zo vaak, dat het bijna tatoeage potentieel is geworden…maar waarheid als een koe. Terwijl we ons dagelijks bezighouden met ogenschijnlijk ‘normale’ bezigheden, glijdt de tijd als een lopende band eronder door… en die tijd zorgt er ook voor dat we telkens weer een periode afsluiten…soms iets vanzelfsprekends als de dag zelf, het einde van een film of de houdbaarheidsdatum van een pak melk.Zo nu en dan sluiten we echter een periode af die grote invloed heeft op het verloop van de volgende dag, van het hele leven inclusief dat van anderen om ons heen. En dat kan heel leuk zijn, heel inspirerend en verrassend. Het einde van een tijdperk, is evident het begin van een nieuw. Alsof je op een vers vel papier mag gaan schrijven, de eerste bladzijde van een nieuwe kladblok.
Deze week stond dan ook in het teken van het nieuwe begin. Op de eerste plaats voor Julian, die na bijna 4 jaar gezelligheid op het kinderdagverblijf, ineens afscheid moest gaan nemen van zijn trouwe vriendjes en geliefde leidsters. Vriendje Raf Rousseau (op een dag eigenaar van chocolade fabriek Rousseau) had een heel speciaal afscheidscadeau voor Julian. Niet alleen had hij een mooi schilderij gemaakt, ook had hij zijn vader op een grote plak chocolade in choco letters laten schrijven:
”Dag vriendje! Gr Raf”
Julian was in extase….chocolade is zijn favoriete gerecht (mmm van wie zou hij dat nou hebben?), en hij wilde gelijk delen met al zijn groepsgenootjes…. In plaats daarvan heeft hij zijn traktatie uitgedeeld en afscheid genomen van iedereen met een dikke knuffel en kus.
Raf vond het moeilijk en wilde nog een keer knuffelen, maar Julian wilde voet bij stuk houden:
“Ik heb je net toch al een knuffel gegeven!?”
…na uiteindelijk toch nog hier en daar geknuffeld te hebben en uitbundig gezwaaid is het moment aangebroken om de deur dicht te trekken en de toekomst in te lopen…. The end of an era…het begin van zijn tijd op de basisschool.
Maar niet alleen voor Julian is er een nieuwe periode aangebroken. Deze week stond ook in het teken van Nathalie en co…die een spannende periode doormaken gezien alle onrust in Egypte. Terwijl hun leven ineens een hele vreemde en onbekende wending had genomen, kwam als geroepen alsnog een contractaanbieding vanuit het ziekenhuis.
Dat kan toch geen toeval zijn?
Ik realiseer me heel goed dat 10 jaar leven in Egypte voor Nathalie, Ahmed, Fares en Amber niet zonder emoties wordt afgesloten…
Tegelijk ben ik o zo gelukkig, en trots op mijn grote zus! Ze heeft het toch maar even gedaan. Een baan als Klinisch Neurofysiologie laborante, de kinderen binnenkort weer hier naar school, maar vooral…de stap durven zetten om deze nieuwe uitdaging aan te gaan!
The end of an era, start of a new one….
Aanmelden
Wil je ook op de hoogte gehouden worden van de laatste blogs, schrijf je dan hieronder in.