Dag 3 IJmuiden-Eindhoven

Leestijd 9 minuten

Eerst nog even een foto maken van het vreemde Tiny house. Het was me de eerste dag niet direct opgevallen, maar van een afstand zet ik toch mijn vraagtekens bij de vorm?

Zo lopen we even later aan de rand van ons land, de korst van Nederland.

En eigenlijk, als je daar zo loopt, bedenk ik me dat 1 meter meer of minder zeewater, toch niet zoveel uit zou kunnen maken? Het is absurd als je bedenkt hoe veel water er op onze planeet is. Dus die gedachten spoelen ook weer weg met de aankomst van de eerste golf die mijn voeten weet te vinden. De snelheid, de oerkracht, de verwoesting…je ziet het eigenlijk al in een kleine golf allemaal terug…kun je nagaan als de zeespiegel stijgt, of als je langs de Maas woonde rond 18 juli…Maar vandaag genieten wij van het water, of eigenlijk van de meeuwen en strandlopertjes die lijken te spelen met de golven. Ze drijven erop, dagen ze uit en benutten hun kans om de aanwas van vers voedsel direct te verorberen. Ze lijken ook echt te genieten van het prachtige weer, of nee, dat zit misschien toch echt weer in mijn hoofd. 

Lora vermaakt zich volop en danst van plezier op de vele scheermesjes en krabben-kadavers. Ze zoekt schelpjes, diertjes of vermaakt zich net als ik, door naar de meeuwen en andere vogels te kijken die het druk hebben met het spelen, eten en tegen de wind in vliegen. Ik kan er uren naar kijken…

Maar uiteindelijk zegt Lora:”Ik ben klaar, alleen nog even een boodschap schrijven voor Stan".
In het zand zet ze in grote letters: Ik mis je! Met het verzoek dat per direct door te sturen aan de moeder van Stan... Och...als dat geen liefde is? 

Dus dan kunnen we verder. Maar voordat we richting Eindhoven gaan, pikken we nog even een geocache mee die in de buurt ligt. Een omweg van een ruime kilometer, en het kost ook aardig weer wat tijd, maar uiteindelijk vinden we hem wel. Nu hebben we alles gedaan wat we wilden doen hier en kunnen we door naar Eindhoven.

Een vlotte rit brengt ons naar het Philips stadion. Daar parkeren we en van daaruit lopen we de stad in. Het voelt toch echt nog steeds een beetje als thuis komen. Het is weliswaar al bijna 18 jaar geleden dat we hier woonden maar het voelt zoals altijd ook nu weer als gisteren. Toch is er enorm veel veranderd en heel veel bijgebouwd in die tijd. Spijt hebben we nooit gehad van de verhuizing, maar als ik hier zo loop, voel ik toch een klein beetje…wat als….Voor mij was en is Eindhoven toch wel de Silicon Valley van Nederland. Niet dat ik ooit in Silicon Valley geweest ben trouwens, maar heb altijd het gevoel dat het wel de modernste stad van Nederland is. Voorop in technologie, dat was 20 jaar geleden al en dat is nu nog steeds zo. Daarnaast was ik altijd gecharmeerd van de lichtjes route, die tegenwoordig Glow heet, en vooral van Strijp, waar ons eerste huisje stond. Maar dat alles terzijde…

We lopen richting de stad en pakken gelijk nog een cache mee onderweg. Een super leuke deze keer!



Daarna lopen we een rondje door de stad, drinken nog even iets om vervolgens toch op zoek te gaan naar ons Tiny house. We zijn te nieuwsgierig! 

Zo gezegd zo gedaan komen we aan op Strijp S, waar ons huisje parmantig op ons staat te wachten! Wat een enorm schattig ding!



10m2 klein, maar het voelt ruim genoeg! We verkennen het natuurlijk en bekijken wat er allemaal in zit. Lora klimt gelijk in de zolder om naar het bed te kijken. Wat een gezellig plekje.





Er zit zelfs een echte mini veranda bij! Er hangt een briefje van de eigenaar om ons welkom te heten en als we iets nodig hebben dan hoeven we het maar te vragen. Wat leuk om eens mee te mogen maken dit!

Nadat we gesetteld zijn willen we toch weer er op uit. We besluiten een film te gaan bezoeken bij het Natlab, op het Strijp S terrein. We kunnen er naartoe lopen. Eerst drinken en eten we nog iets, om vervolgens de film: ‘mijn vader is een Saucisse’ te gaan bekijken. Alleen al de titel maakt dat Lora in een deuk ligt. Een zeer vermakelijke, alternatieve film over het navolgen van je dromen en durven maken van keuzes die soms onmogelijk lijken. 

Na afloop lopen we terug naar ons nestje waar we samen nog even gezellig op de bank hangen en genieten van het bijzondere plekje, voordat we letterlijk in bed klimmen…