Bratislava

Leestijd 18 minuten

En zo besluiten we deze vakantie, samen met Lora op reis te gaan. Hoewel ik me licht ge-amputeert voel zo zonder Lucas en Julian, vertrekken we in vakantie modus richting het vliegveld. Voor Lora is het de eerste keer vliegen, en ze zegt dan ook al een aantal dagen dat ze niet mee wil omdat ze hoogtevrees zal hebben. Toch is zij de eerste die vraagt of we er al zijn, als we nog maar net een paar straten van huis af zijn. 

Eenmaal op het vliegveld, kijkt ze toch haar ogen uit en samen genieten we van het uitzicht op de vliegtuigen, terwijl we ondertussen antwoorden opzoeken op de prangende vragen die er steeds weer in mijn hoofd op-borrelen. Hoeveel benzine gebruikt een vliegtuig eigenlijk? Wat is het verschil tussen benzine en kerosine, hoeveel euro zouden zij per liter betalen? Waar vult de tankwagen zijn tank, hoeveel vliegtuigen kan hij vullen met 1 wagen, hoeveel liter zit er in die wagen, moet die tankwagen zelf ook tanken, en zo ja, kan die zichzelf dan vullen ;-) en hoe komen die koffers toch op de lopende band, zit er een medewerker in het kofferruim? Is er dan een soort toegang tot de kruipkelder in het vliegtuig, of is hij/zij in het smalle koffer gat moeten klimmen om op plaats van bestemming te komen? Dat laatste is overigens het geval zo blijkt...

Goed, tijd om in te checken en te vliegen. Loop ik zowaar nog even collega Daniëlle tegen het lijf, die samen met haar man en Saar op het punt staat om naar Edinburgh te vliegen...wat een toeval.

Dan is het zover, en nemen we onze plaatsen in. Lora vindt het erg spannend en de twijfel over of ze dit wel wil is duidelijk in haar blik te lezen. Toch (of misschien had ze geen keuze) blijft ze braaf zitten, en blijkt de vlucht een kattensprongetje...

Welcome in Bratislava! Een klein modern, net en overzichtelijk vliegveld. Omdat we alleen handbagage hebben, staan we dus ook in no time buiten. We willen eerst naar het hotel, dus regelen we een Bolt (soort Uber) taxi. Zo weet je precies wat je betaalt en dat is in dit geval maar 7,40 euro, voor een ritje van ruim 20 minuten naar het hotel. Peter is onze chauffeur en uitermate vriendelijk. In zijn beste Engels probeert hij antwoord te geven op onze vragen... Zo nu en dan barst hij in een bijna onsmakelijk gelach uit, voornamelijk om zijn eigen grappen. Och, er zijn ergere ritjes te bedenken. Hij is een echte local dus als alle mensen hier in basis zo vriendelijk zijn, komt alles wel goed. 

Eenmaal bij het hotel worden we wederom super gastvrij ontvangen en is Lora in haar nopjes met het grote bed waar ze in mag slapen (met papa en mama samen weliswaar)...

Na een korte pauze gaan we gelijk door om wandelend de buurt te verkennen. En daar ontdekken we: een dessertzaak! Omdat het toch etenstijd is, besluiten we met het dessert te beginnen dan maar. Bepaald geen straf, behalve dat we een keuze moeten maken uit de vele heerlijke gebakjes en ijsjes die ze verkopen. Met een heerlijke kop koffie erbij, een goed begin van de vakantie. Daarna lopen we verder en vinden we ook nog eens een smakelijke sushi bar! Nog moeilijk kiezen met al dat lekkers op de kaart! En ze hebben Lora’s favoriet: California maki! Zo genieten we even later van vers gerolde sushi’s met zalm, mango, krab en avocado...YUMMIE!

Bij het teruglopen, valt met name op dat de straten, die weliswaar druk bezaaid zijn met geparkeerde auto’s, in basis wel schoon zijn. Er ligt nergens rommel , zelfs geen hondendrol te zien...maar misschien komt dat ook wel door het kakkie-in-een-zakkie systeem van Bratislava.

De volgende dagen verkennen we de stad verder. Op dinsdag zit het weer niet echt mee. Daarom beginnen we de dag in een shoppingmall waar we een paraplu en poncho’s halen, zodat we toch wandelend naar de ‘old-town’ kunnen. Aan shoppingmall’s hebben ze hier geen gebrek, dus als kleding je ding is, kun je je lol wel op hier. Niet dat de prijzen erg voordelig zijn, naar mijn weten, gewoon vergelijkbaar met Nederland, maar toch...

Voordat we in de oude stad zijn moeten we de Donau zien over te steken. Normaal zou dat geen probleem mogen zijn, maar met de harde wind en regen, voelt het voor een 4 jarige, als de ergste storm die ze ooit heeft meegemaakt (wat in haar geval zou kunnen kloppen). Dapper maar met het nodige protest loopt ze mee, en zo kunnen we via de zogenaamde SNP brug (de langste tuibrug ter wereld) toch nog een beetje droog de overkant bereiken. Ook daar blijkt het nog te regenen helaas...:( maar het zien van een schommel tovert dan toch heel even een glimlach op het gezicht van onze heldhaftige ‘stormtrooper’...

We verkennen de oude stad verder en gaan op zoek naar de winkel waar ze live snoepjes maken, een walhalla voor Lora. Hoewel ze de snoepjes zelf niet eens zo lekker vindt, kijkt ze haar ogen uit als een jongeman ons laat zien hoe hij suiker verwerkt tot karamel. Vervolgens trekt hij het met de hand uit tot het bewerkbaar is, om het vervolgens weer met de hand te vormen tot katten-lolly’s in dit geval. 

De oude stad heeft genoeg om te bezichtigen maar onze meid is moe gelopen en wil eigenlijk niets meer. Daarom wordt het lopen vele malen onderbroken voor koffie, een cupcake, typisch Slowaaks eten of gewoon even een spelletje. 

Woensdag zijn de weergoden ons beter gezind, en hebben we een prachtige dag. We starten met een bezoek aan de Zoo en het Dinopark. Beide erg vermakelijk zowel voor jong als oud. We zien super schattige baby maki’s, een witte tijger, rode panda’s, een leeuwenpaar, een grote bruine beer, flamingo’s, zebra’s, giraffe enz. Vervolgens staan we oog in oog met reusachtige dino’s die ze enigszins levensecht gemaakt hebben met bewegende bekken en gegrom. Bijna te eng voor kleine kinderen, maar in ieder geval indrukwekkend. 

Als we uitgekeken zijn nemen we weer een Bolt naar ons volgende vermaak van de dag: de bobsleebaan! Ook nu roept Lora eerst weer dat ze het veel te eng zal vinden, maar eenmaal mee naar beneden, wil ze nog eens, en nog eens, en nog eens....de baan ligt leuk geplaatst tussen de bossen, met een speeltuin en blijkbaar een bbq-area waar menig local zijn huisvarken staat te roosteren. Het ruikt heerlijk, de sfeer is gemütlich en het zonnetje schijnt. De stad doemt in de verte op tussen het groen van de bomen. 

Tegen de avond hebben we honger en willen een hartige pannenkoek gaan eten. Volgens tripadvisor de beste in town. Dus weer een Bolt ingezet, en deze keer worden we door Lukas gereden. Helaas spreekt hij geen woord Engels, dus het is een geruisloos ritje...

Hoewel ik nog steeds niet begrijp hoe ze voor die paar euro kunnen rijden (de benzine kost hier 1,40), maken we dankbaar gebruik van deze handige taxi service. Alleen hadden we even niet voorzien dat het tentje vanwege Laborday dicht is. Lukas heeft ons al afgezet en dus moeten we nieuwe plannen maken. We vinden een ander zeer goed aangeschreven restaurant, en bestellen gewoon weer een nieuwe Bolt taxi die ons voor slechts 3,50 op de plaats van bestemming brengt: Pán cakes. www.pancakes.sk 

Keuze uit een pannenkoek met mozzarella en pesto, met tonijn, of toch met camembert, cranberry’s, rucola en honing mosterd...wow, wat een lekkere opties! En de prijs? Dat moet een typefout zijn, slechts 1,90 voor de duurste??? En naast hartig hebben ze ook heerlijke zoete varianten met kaneel, kinderchocolade of Snickers, om maar eens iets te noemen...Ons eigenwijsje blijkt ineens geen zin in pannenkoek, dus zij eet de lekkerste croissant’s ever, zoals ze dat zelf noemt :) wat fijn dat ze dat ook op de kaart hebben...

De volgende dag besluiten we naar de uitkijktoren, de UFO genaamd, te gaan. Dat was zeker het bezoekje waard. Een mooi uitzicht over de stad en een prachtig uitzicht vanuit de toren en vanuit het restaurant. Mocht je geen gelegenheid hebben om daar iets te eten of drinken, neem dan in ieder geval even de tijd om naar het toilet te gaan...een unieke beleving met volledig uitzicht vanaf de pot!

Dan lopen we weer terug de oude stad in, op naar het kindermuseum dat erg leuk schijnt te zijn. We betalen slechts 5 euro entree voor ons allen, maar goed, eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik het na 10 minuten wel gezien had. Alles is in het Slowaaks en je mag nergens aankomen. Dat is niet handig met kids. Alleen op de derde verdieping mocht er gespeeld worden. Lora hield het daardoor iets langer uit, maar na een minuut of 20 staan we weer buiten. Och ja, weten we dat ook weer. 

Omdat het zo’n lekker weer is, rijden we weer met een Bolt naar het Horsky park, een beloofde leuke plek wederom voor kids. En dat blijkt het deze keer ook te zijn. Lora vermaakt zich terwijl wij genieten van de Slowaakse zonneschijn, bier en Aperol Spritz...

Tenslotte gaan we nog een laatste keer eten in de stad en nemen nog een heerlijk ijsje (OMG wat zijn die hier lekker) als toetje...

Aan leuke eet- en drink gelegenheden geen gebrek in ieder geval, en ook het vervoer is super makkelijk en goedkoop. Wil je geen Bolt gebruiken, dan neem je gewoon de bus of de tram, je koopt een kaartje bij de halte (bijna overal contactloos) voor 0,70 cent enkele reis. 

Al met al is Bratislava een middelmatige stad. Wat mij betreft een samengesmolten metropool(tje) (430.000 inwoners) met invloeden van steden als Berlijn, Wenen, Warshauw, Zagreb, Praag, Valkenburg en zelfs een beetje Heerlen (de vele graffitti’s met name)...eigenlijk is het een ratjetoe aan gebouwen en parken, modern, oud, communistisch, romantisch, Weens, Duits, wie zoekt kan het allemaal vinden. Heel typisch is de A-symmetrie in bijna ieder gebouw maar ook in de bebouwing an sich. Niets lijkt recht of gestructureerd. Jan de Bouvrie zou ter plekke een hartverzakking krijgen schat ik in...

Maar ondanks dat, een vermakelijke stad om eens geweest te zijn. 

Dakujem Bratislava!