Stephanie Könings

Ode aan pap en mam

Leestijd 3 minuten

Eindelijk,  ze zijn er weer, pap en mam veilig terug van een weekje Frankrijk. En hoe gezellig dat we als gezin weer aan de tafel zaten vanavond: Marc, Nathalie, ik, en onze uitbreiding niet te vergeten natuurlijk, Ylanda, Tally, Fares, Amber, Indy, Lucas en Julian….ze zijn inmiddels allemaal onderdeel van het meubilair geworden…alleen Ahmed ontbreekt, ons zwevende meubelstuk…maar ondanks het gemis van Ahmed is het een gezellige boel, en hebben we genoeg bij te kletsen. Als we weer zo aan de tafel zitten, en jullie vertellen over jullie vakantie in Frankrijk, kan ik het niet helpen dat mijn gedachten afdwalen naar vroeger, toen we nog met ons vijven  met de travelsleeper (onverantwoord) volgeladen op reis gingen naar Bretange. Onderweg hebben we uren te doden, en met drie kinderen op de achterbank van de Volvo (toen er nog geen draagbare dvd spelers, gameboys, iPods, autostoeltjes of zelfs gordels achterin waren) vermaken we ons door bruistablet verhalen te vertellen (Nathalie kan dat als geen ander!), cijfers in de nummerborden te zoeken, overdreven bochten te doen, of gewoon mee te zingen op het ene muziekbandje dat we meegenomen hebben, en ik zing uit volle borst: ”Helene, je suis Paturain!” nog geen idee wat ik zei, maar iedereen lachte dus het zal wel goed zijn….

Ook de Patersworst haalt leuke herinneringen op. De riekende, witte schimmel aan de buitenkant geeft me nu een gezellig gevoel, al weet ik dat ik juist die geur niet kon waarderen als kind, nu geniet ik gewoon mee met een glaasje wijn erbij.

Jee, wat is de tijd toch snel gegaan, en wat ben ik blij dat we zo vaak nog kunnen genieten van elkaar, als gezin samen kunnen zijn…..ik koester ieder moment…

Ik ben blij dat jullie weer in Munstergeleen zijn, heb jullie gemist….
Deel op social media:

Aanmelden

Wil je ook op de hoogte gehouden worden van de laatste blogs, schrijf je dan hieronder in.